BEN MI ? EVET..
ben mi? evet...
bir gün çikip gidecegim kapilari, evleri, dergileri, hüzünler birakarak...
bir çiçek merhaba diyecek...
hosgeldin diyecek dag...
orman gülümseyecek...
animsayislarin, bekleyislerin, ümitlerin ya da ümitsizliklerin
hirslarin, yarislarin, tasalarin kalktigi yerde
tam anlatinin, salt anlatinin kaldigi yerde baslayacak siir...
hiç kimseye seslenmeyen, kendi kendine yeten sadece...
kendi mantigi; kendi güzelligi içinde tutarli...
ama halkin yasantisi girecektir oraya, çünkü yasayan büyük
bir seydir halk...
deniz ve ufuk girecek, karinca yuvalari, gökyüzü, kozalaklar
ve kopuk ve artik hasetsiz bir ask...
yani sevismek denizle, kosulsuz, önyargisiz, hesapsiz...
yani uzanmak ve düsünmek binlerce yil..
dogan, ölen ve yasayan seyleri...
dogumu, ölümü ve yasamayi
yani dingin ve büyük olan herseyi anlatmak...
ben mi?evet. çikip gidecegim bir gün...
tasasiz, gözyassiz, geride birsey birakmadan ve birsey beklemeden
ilerde...
sadece yagmur sularindan piril piril bir yürek
artik kendi kendinin anlami ve nedeni olan bir yürekle...
__________________  |