[burock fun]

İŞTE BİR ŞİİR
Bir aksamüstüne dogrunun melankolisini sonsuzlastirmak istiyorum
yasadigima tanik olun
Bu bireysel çirpinislari asmak istiyorum, tanik olun
Ama bir aralikta yasiyoruz sanki,
yeryüzü ayaklarimizin altindan kayiyor ve kimse bunun
farkinda degil

Heryerde benciller ve ukalalar kendi ölçülerine zorluyorlar hayati
Ve hiç kimse denizin nasil büyük ve derin birsey oldugunun
farkinda degil

Ve hiç kimse bir karpuz kabugundaki çildirtici, taze ve derin
yesilligin farkinda degil
Ve hiç kimse çocuklarin neden mahzun oldugunun farkinda degil
Ve onlari nasil bir dünyaya hazirladigimizin
Hafifçe basim agriyor, bir çocuk aglayisi, geçen bir tren,
vakitsiz bir horoz
Birazdan televizyon sesi yükselir, hayatimizi karartmak
ve zapt u rapt altina almak için
Hiçbir sairi kiskanmiyorum ve hiçbir saire özenmiyorum, istiyorum ki
kendi çirpinislari, kendi savruk davranislari içinde
bir disiplin yaratsin siirim
Iste durup dururken uzak semtlerinde Ankara'nin genis ve soguk
bir gecekondu aksaminin izlenimi geliyor aklima
Ve tereddütsüz geçiyorum siirime bunu
Mutlu olmayi bir kez yitirdim sonsuzca belki de
Üzüntüyle ayriliyorum bu siirden