İlk devre bittiğinde, durum şöyleydi. Konya, attığı gol dışında; sadece bir kere, o da devrenin son dakikalarında etkili olmuştu. Onun dışında yoktu.
Beşiktaş ise; 6 kez pozisyona girmişti. Cisse ve Ali Tandoğan’ın ikişer şutu, Delgado’nun uzaktan yoklaması önemliydi. Ama bütün bunlar; rakibini bastıran, yüklenen, istekli, inançlı bir Beşiktaş’ın göstergesi değildi. Pozisyonlar, önceden planlanmış atakların ürününden çok; rastgele girişimlere benziyordu. Ev sahibi bastırmadığı için, Beşiktaş’ın özverisiz çabaları kolay fırsatlarla buluştu. Bu 6 pozisyon; göz yanıltan bir sayı çokluğuydu. Ayrıca bu bile yeterli mi, değil mi; tartışılır!
***
Beşiktaş’ın en olumsuz tarafı, Holosko’nun edilmiş olduğundan, adeta kimsenin haberi yokmuş gibiydi. Bu çocuğu gören, fark eden, anlayan, besleyen kimse yoktu. Pas vermediler... Dolayısıyla Holosko kötüydü diyemiyorum. Belki kötü olmasını isteyen vardı. Bilemem! Delgado ve Tello da, istenilen kıvamda değildi. Sorumluluk yüklenmediler.
***
İkinci yarı, iki takıma da oyuna asılma isteğini aşıladı. Bu yüzden oyun hareketlendi. Karşılıklı pozisyonlar oluştu.
Konya kalecisi; Holosko gol atmasın diye yanına sokulup itti ama, böylece dikkatini dağıttı. Gol o an, İbrahim Toraman’dan geldi. Holosko’nun hiç olmazsa bu faydası oldu.
***
Dünkü maç; yeni transferi yok sayma maçıydı. Bedeli az daha iki kayıp puan olacaktı. Ama bereket versin Nobre son saniyede imdada yetişti. Beşiktaş’ın şansı yaver gitti.
Konya ilk yarıda, önde olmayı hakeden takım değildi. Ama ikinci yarıda, yenilgi ile cezalandırılması gereken takım da değildi. Yazık!