[bjk.yaren]

Birgün birini gerçekten seversen, sevilmeyi bilirsen, yüreginle sevmeyi ögrenebilirsen biliyorum ki asdece o zaman anlayabileceksin gerçekten beni. Her türlü imkansızlığa, bırakıp gitmelere, bitmelere ragmen yüreginle direnip askını korumak isterken sevdiginin herseyi hiçe sayıp konuşmak, görmek, vedalasmak bile istemeden arkasını dönüp yokmussun gibi davranmasının ruhunu canını nasıl acıttıgını ancak o zaman anlayacaksın. Sen onunla tek bir can olmuşken onun sana hayatında hiç olmamıssın gibi, yüregineyse bir duvar, bir masa, yerde duran bir çakıltası muamelesi yapmasının ne demek oldugunu o zaman anlayacaksın.Beynin, düsüncen kendi kendine teselliler verirken, seni haklı bulurken gözlerine söz geçiremeyip nasıl koca damlalarla sessizce isyanlar yasadıgını o zaman anlayacaksın. Ve ben ... ben biliyorum ki sen bunları yasarken beni aklından geçirmesen bile bir yerlerde, bir sekilde ben bunu hissedecegim. Yoo yanlıs anlama sana beddua değil bunlar.Kıyamam ki...
Bilirsin hislerim güçlüdür, yüregim ondan da güçlü, hissederim, anlarım... Kiminle ve nerede olursam olayım yüregindeki fırtınayı hissedecegim an, o an bana yaptıklarını yasıyor oldugunu anlayacagım... Çünkü senin bana yaptığın bir ayrılık, bir vazgeçiş degildi, öylesi çok önemli de degildi aslında. Doğaldı bu fani dünyada fani sevgiler, yanlıs duygulara kapılmalar...Ama senin bana yaptığın seven bir insana yapılabilecek en acımasız vurgunlardan biriydi. Konusmamak,sözlerin çaresiz, gözlerin uzak bırakılması, yüregin ve tüm hislerin umarsızca terk edilisi...Ne olurdu bir kere bile bitti ama gerçekti diyebilseydin...Yalan bile olsa...Yalan bile olsa bir sevda minicik bir vedayı hak etmistir...Sen bakma agladıgıma, siirler yazdıgıma...Sen bakma sensizlikten bahsedip hüzünlere daldıgıma...Ben ne sana ne askıma bir an bile aglamadım ardından...Ben haketmedigim yalanlara, yüregimin kandırılısına agladım sadece. Ve ben sadece yalancı asıkların sahtekarlıklarına agladım ardından.Sakın sen üstüne alınma...