Zamansız yaqmurLAr yaqıo qözLerimden..
Seni düşündükçe zamansız yağmurlar yağıyor gözlerimden
İçimde dinmeyen fırtınalar başlıyor esmeye
Sensizlik miydi içimi acıtan
Yoksa yalnızlık mı?
Anlamaya çalıştıkça yüreğimdeki diken daha da derine batıyor
Derine gittikçe durdurulamayan bir kan seli oluşuyor gözle görülmeyen
Acısını sadece benim hissetigim ama gözlerimden fışkıran
Kimsenin bilmediği, senin yalanlarının yaktığı kor bir ateş
Sana güvenmişti bu yürek
"Vazgeçilmezim oldun"demiştin
"Kimse vazgeçilmez değildir." demiştim sana.
Hayatım demiştin
Ne çOk sıfat yüklemiştin bana
"Ağır geliyor bu sıfatlar" dediğimde,
"Hepsini hakediyorsun çünkü hepsi sensin" demiştin.
Rüzgarın kızı bir kasırgada kayboldu sayende...
Fırtına öncesi bir sessizlik hakimdi son gecemize
Veda edercesine bakıyordun gözlerime
Böyle bakma" dediğimde
"Ne vedası" demiştin.
Nerden bilebilirdim ki ELVEDA diyeceğini
O kadar hayal kurma demiştim sana,
Sonra hayalkırıklıkları canını yakar diye...
Zorla düşler gördürdün bana mutluluk üzerine
Sonra beni kasırganın ortasında bıraktın
Söylemiştim sana "savunmasız bir bebek gibiyim
varlığınla mutlu ederken beni yokluğunla canımı acıtma" diye...
Kasırgadan kurtuldum sen olmadan Hiçbirşey eskisi gibi olamaz biliyorum Ama Hayat devam ediyor, edecek de... Bana mutlulukların yanında hüzünler de getirecek Ve ben başım dimdik, ayakta kalacağım 