[bjk.yaren]

Bu kenti sevdim dedim
Benim olsun demedim ki

Sevdim dedimse akşam kızıllığını
Gönlüm gibi akıp giden şu çayı
Şu ormanı şu denizi şu dağı
Benim olsun demedim ki

Vuruldumsa gözlerinin gül bahçesine
Yürek çizen şimşeklerse kaçamak bakışları
İşte buna sevmek derler dedimse
Çattımsa acıların en güzeline
Yedirdimse uykuları o tatlı kuşa
Benim olsun demedim ki

Bu akşam kankırmızı şarap istiyor canım
Bu akşam dünyanın bütün şarkılarını
Bu akşam dünyanın bütün özlemlerini
Bu akşam beni yalnız bırakın
Bu akşam yalnızca onu düşüneceğim
Onu ve kendimi yalnızca

gitmeliydim...
kahrolası kalbim seni bidaha hissetmeden gitmeliydim...
ve giderken seni almamalıydım yanıma,
bi daha anmadan adını gitmeliydim...
bu şehirden gitmeliydim...
sabahlar olmadan gitmeliydim..
ama bu şarkılar yokmu?
Yazdığım şiirlere veda ederek gitmeliydim...
Sana veda ederek gitmeliydim
beni hep yarı yollardan çevirdi,hep unuttum dediğim anlarda
seni soktu bu kahrolası aklıma,gitmeliydim...
ama yapamadım.
hani derler ya;giderken ardına bakma geri dönersin, yapamazsın,
ben hep geriye baktım ve beni çağırmanı bekledim.
dur! gitme, bende seni seviyorum demeni bekledim..
ama ben her geri baktığımda anıları gördüm,
kendimi gördüm,gözyaşlarımı gördüm.
ama seni göremedim..yinede gitmeliydim...
gitmek çare miydi?
aslında tek çare buydu galiba.
yalnız öğrendim ki;bazen çarelerde çaresiz kalırmış
ve çare bulmak çaresizlikten geçermiş...
Kalemimi,kağıdımı ve yazdıklarımı tatile gönderiyorum...
Ardıma baka baka gidiyorum.....
Gözlerinden aka aka gidiyorum...