Hindistan'ın kurucusu Mahatma Gandhi, 30 Ocak 1948’de Yeni Delhi'de uğradığı silahlı saldırıda öldü.
1869 yılında doğdu. "Şiddet göstermeme, inancımın birinci maddesidir. Aynı zamanda o, benim itikatımın da son maddesidir" diyen Hintli pasifist siyasetçi ve düşünce adamı Gandhi, İngiliz sömürgeciliğine karşı Hint milli hareketinin, 1919-1948 yılları arasındaki en önemli lideriydi. 1869'da Porbandar'da Vaşiya Kastı'ndan bir ailenin oğlu olarak doğan Mohondas Karamçand Mahatma (Ulu Ruh) Gandhi, 1888-91 yılları arasında Londra'da hukuk öğrenimi gördükten sonra, iki yıl Bombay ve Rackot Kentlerinde avukatlık yaptı. 1893-1914 yılları arasında Güney Afrika'da da avukat olarak çalıştı. Burada ırkçı Apartheid rejiminin ırk ayrımı politikalarına maruz kalan Hintli göçmen işçilerin haklarının savunucusu durumuna yükseldi. Gandhi'nin Güney Afrika'da geçirdiği yıllarda oluşturduğu ideolojisinin temellerini, şiddet karşıtlığı, sivil itaatsizlik, pasifizm, uzlaşmacılık, çilecilik, Asya milliyetçiliği, Hinduizm akımının dinsel mistik öğeleri, dinlere saygı ve teknoloji karşıtlığı oluşturur. Tam 21 yıl sonra, 9 Ocak 1915'te, ülkesi Hindistan'a dönen Gandhi'yi karşılamaya gelen on binlerce Hintli, onun artık Hindistan için milli bir simge haline geldiğinin de bir kanıtıdır.
Gandhi'nin 7 harikası;
1 - İlkesiz siyaset
2 - Vicdanı sollayan eğlence
3 - Çalışmadan zenginlik
4 - Bilgili ama karaktersiz insanlar
5 - Ahlaktan yoksun bir iş dünyası
6 - İnsan sevgisini alt plana itmiş bilim
7 - Özveriden yoksun bir din anlayışı.