[Nefertiti]

İstemiyorum...
Artık nefes almak,
Hayaller kurup yeniden yıkılmak,
Bir yalana bağlanıp ardından ağlamak...
Biliyorum...
Mutluluk çok uzaklarda.
Asla varamayacağım bilinmez diyarlarda.
Yada farkına varamayacağım kadar yakınımda.
Kurtulamıyorum...
Batıyorum çıkıyorum ama ne yazık boğulamıyorum.
Her defasında o acıyı hissedip yeniden diriliyorum.
Ecelden bir defa ölünür ama yaşarken binlerce kez ölüyorum.
Kayboluyorum...
Sokaklar o kadar karanlık ki çıkışımı bulamıyorum.
Bu yollar o kadar yokuş ki düzlüğü bir türlü göremiyorum.
Dar kapıdan geçemedim genişleri de istemiyorum..
Ağlıyorum...
Ama yüzümdeki yaşları silemiyorum.
Çünkü yaşları yüzümde değil kalbimde hissediyorum.
Yaram o kadar derin ki kanamasına engel olamıyorum...
Yaşlanıyorum...
Bedenim aksini iddia etse de
Ruhumdaki çizgileri sadece ben görüyorum...
Korkuyorum, kaçıyorum, düşüyorum, düşünemiyorum...
Ne hissettiğimi bende bilemiyorum.
Bilsem de tarif edemiyorum.
Gitmek istiyorum gidemiyorum.
Dönmek istiyorum dönemiyorum.
Dünümü unutamadım bugünümü hatırlayamıyorum.
Yarınım olsa da gölgelerden geçemiyorum.
Buralar o kadar soğuk ki
Güneş doğsa bile hissedemiyorum.
Kendimden geçmiş olsam da
Bu rüyadan geçemiyorum.
Aynı filmi binlerce kez izledim,
Ama yeniden başa sarıyorum.
Ardından çok fazla koştum
Daha fazla düşmek istemiyorum.
Bir sabah uyanıp ta,
Kabusun bitmesini bekliyorum...
En iyi ne kabusum bitsin,
Nede uyanayım rüyadan.
İstediğin kalbe gir
Her zaman sevilirsin kim bilir??
Sevgim sevilmesem de bana yeter,
Sözler fayda etmez her şey kalpte biter...

Bu da benden olsun