Ülkede kriz gerçekleşmiş, iki genç Türk gazeteci atmışlar
kendilerini yurtdışına...Bir iki hafta barlarda zaman geçirip,
hayatın tadını cıkartmışlar. Sonra iş aramak için kapıları çalmaya
başlamışlar. Bir gün, iki gün, bir hafta, iki derken, ümitleri
iyice kırılmaya başlamış.
O sırada bir ilanı görünce gözleri parlamış. Çiftlikte çalışacak
işçi aranıyor' Koşarak gitmişler. Çiftlik sahibi, tepeden tırnağa
süzmüş bizimkileri,sonra ellerine birer kürek tutuşturmuş, büyükçe
bir ahırın kapısına götürmüş. Günde üç öğün yemek, saati 5 Euro
karşılığında, ahırdaki gübreyi, 50 metre
ilerideki kuyuya
taşımalarını istemiş. Yatacak yer de vermiş. Umutsuzluktan umuda
ulaşan bizim Genç Türkler bir haftalık işi iki günde
bitirivermişler. Ahır pırıl pırıl olmuş. Çiftlik sahibi ağzı
kulaklarında, bizimkilerin çalışmalarından son derece memnun,
çiftlikte sürekli iş önermiş. Bizimkiler, bir daha sokaklara
düşmemek için kabul etmişler.
Adam, bu sefer onları tavuk çiftliğine götürmüş. Makinenin başına
gelmişler, anlatmış olayı. Düğmeye basın, yürüyen bant çalışmaya
başlar. Önünüzde iki kutu var, irileri sağ taraftakine, küçükleri
sol taraftakine oyup, kutuları bantlayıp, ait oldukları kolilere
yerleştireceksiniz."
İş bu kadar basit, anlatmış ve gitmiş. Geçmişler bizimkiler birer
tarafa basmışlar
düğmeye, bant hareket etmiş, önlerine bir yumurta
gelmiş, almışlar ellerine, bakmışlar, bakmışlar, "iyi mi, kötü mü,
büyükmü, küçük mü" tartışmaya başlamışlar.
Bu arada bant akmaya devam etmiş ve yumurtalar, bantın ucundan çöp
tenekesine düşmeye başlamış.
Çiftlik sahibi tesadüfen gelmiş yanlarına bakmış,
onlarca yumurta boşa
gidiyor, bizimkiler hala ellerinde bir yumurta tartışıyor.
Durdurmuş bantı, "Ne yapıyorsunuz?" demiş kızgınlıkla... Gençler
şaşkın bakınca,
Siz Türkiye'de ne iş yapıyordunuz?" diye sormuş.
"Gazeteciydik!"
"Belli" demiş adam, "B.k atmayı çok iyi beceriyorsunuz ama, iyiyle
kötüyü ayırt etmeyi bir türlü
beceremiyorsunuz!" |