[Sinem1903]

>>>>;Günlerden bir gün, köylerden birinde,
> >> >>>>;adamın birinin eşeği, kuyunun birine düşmüş. Niye düşer,
> >> >>>>>nasıl düşer sormayın. Eşek bu. DüşmüŞ işte. Belki kör bir
> >> >>>>>kuyuydu, ağzı
> >> >>>>>tahtayla kapatılmıştı belki, üzerine de toprak dökülmüştü.
> >> >>>>>Zamanla tahta
> >> >>>>>çürüdü, zayıfladı, toprakta biten otları yemek isteyen eşeğin
> >> >>>>>ağırlığını
> >> >>>>>çekemedi
> >> >>>>ve güm. Hayvancık
> >>saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı
> >> >>>>>kendi dilinde. Ayıptır söylemesi, anırdı yani.
> >> >>>>Sesini duyan sahibi gelip baktı ki
> >> >>>>;vaziyet kötü. Zavallı eşeği kuyunun dibinde melul mahzun
> >> >>>>>bakınıyor. Üstelik yaralanmış. Karşılaştığı bu durumda kendini
> >> >>>>>eşeği kadar
> >> >>>>>zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırdı. Ne yapsak,
> >> >>>>>ne
> >> >>>>>etsek,nasıl çıkarsak soruları havada kaldı. Sonunda karar
> >> >>>>>verildi ki
> >> >>>>>kurtarmak için çalışmaya değmez. Tek çare, kuyuyu toprakla
> >> >>>>>örtmek.
> >> >>>>>Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak
> >> >>>>>attılar.
> >> >>>>>Zavallı
> >>hayvan, üzerine
> >> >>>>;gelen toprakları, her seferinde silkinerek dibe döktü.
> >> >>>>>Ayaklarının altına
> >> >>>>;aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi ve
> >> >>>>>sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu. Köylüler ağzı açık
> >> >>>>;bakakaldı.
> >> >>>>;Hayat, bazen bizim de üzerimize abanır.
> >> >>>>;(Ne bazeni, çoğu zaman.)
> >> >>>>;Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur.
> >> >>>>;Bunlarla baş etmenin tek yolu, yakınıp sızlanmak değil,
> >> >>>>>düşünüp silkinmek
> >> >>>>>;ve kurtulmak, aydınlığa adım atmaktır...