Dindarlıkla yobazlık arasında ince bir çizgi vardır. Bu ateşi insanların nasıl kullandığına bağlı gibi bir şey. Dini bir ateş gibi düşünürsek, temsilde hata olmaz. Ateşi içimizi ısıtmak içinde kullanabiliriz, kendimizi ve etrafı yakmak içinde kullanabiliriz. Dindar insanın yanına yaklaştığınızda içindeki ateşin sıcaklığının sizin gönlünüzede sirayet ettiğini görürsünüz. Toplumumuzda da böyle değerli dindar insanlarımız vardır, onların ve hepimizin hocaları Yunus Emre'dir, Mevlana'dır. Ahmet Yesevi'dir. Hacı Bektaşi Veli'dir. Bunlar kabemiz insandır demişlerdir ve insanı önkoşulsuz değerli kabul edip sevmişlerdir ve gel her ne olursan gel demişlerdir.
Şimdi dönelim yobazlara, hem kendini, hemde etrafını yakanlara. Bunlar kendi zihinsel mantaritelerine ve dini yorumlayış tarzlarına göre kafir olarak gördükleri insanları müslümanda olsa, Sivas'ta olduğu gibi diri diri yakma hakkını kendinde görürler. Allah adına deyip, toplumdaki insanları domuz bağıyla bağlayıp evinin bodrumuna gömüp üstünde çoluk çocuğu ile namaz kılıp sözde dini vecibelerini yerine getirmektedirler. Devrim şehidi Kubilay'ın başını kesip tahtanın ucuna bağlayıp sözde şeriat devleti denilen Suudi Arabistan bayrağı ile sokaklarda gezdirmektedirler. Örnekleri yüz taneye kadar çoğaltabiliriz sonuç olarak Allah bizi dindarların dualarından eksik etmesin, yobazların da şerrindende korusun....
Sevgiler saygılar.... kalın sağlıcakla....