[tyler durden]

sevgili mandalina;

tadımız, tuzumuz, suyumuz, aşımız yok... hiç bir şeyi taşımaya çalışıyoruz ellerimizle, gözümüzden sakınıyoruz, koruyup kollamaya hiç bir şeyimizi kaybetmemeye uğraşıyoruz.
oyun oynar gibi kurduğumuz kalelerimiz kumdanmış. farketmemişiz içine kireci katmadığımızı. yağmur gelmiş, sonra sele dönmüş ne varsa alıp götürmüş beraberinde, yıkmış hiç bir şeyimizle oluşturduğumuz surlarımızı...
hiç bir şeyimizmişiz aslında herşeyimizmiş gibi maskelediğimiz.. hiçmişiz... her şey sandığımız...