[tyler durden]

Bir varmış, hiç yok olmamış..

Uzaklarda bir köyde çok dürüst ve her daim doğruyu söyleyen bir adam varmış. dediklerine kimse inanmazmış. inananlarlar da söylemeye korkarmış. bu adam yüzünden köyde huzur kalmamış. bir gün doğru söyleyen adamı köyden kovmuşlar. o da komşu köylere gitmiş. köylüler ;"git burdan uğursuz !" demişler. doğru adamı diğer 8 köyden de kovmuşlar. o da yanık türküler söyleyerek şehre göç etmiş . çok üzülmüş.. çok içerlemiş.. hırslanmış.. şehirde çok çalışmış. zorluk çekmiş. türkü de söylemiş yalan da.. çocuk da yapmış kariyer de.. şansı yaver gitmiş(!) ünlü olmuş.. çok zengin olmuş.. yıllar sonra kovulduğu 9 köyü teker teker ziyaret etmiş. davul ve zurnayla karşılanmış her bir köy de. 9 köyün ağası kapılarda ağırlamış.

adam "bir zamanlar dürüst ama köylü bi genç vardı. işte o benim" demiş ve ardından;

"kusura bakmayın ağalar! yalan söylemiş olmak için, önce doğruyu söylemek gerekir." diye eklemiş.

köylüler bişey anlamamış bu işten ama önemli de değilmiş ne dediği.. ağalar bir ağızdan "haklısın yaaa öyledir! " demişler.

adam bu kez ; "yok yok vazgeçtim öyle deil ağalar ! yalan söylemek için önce doğruyu BİLMEK gerekir" demiş.

bu masal da burda bitmiş.

gökten 1 taş düşmüş.

ben alabilirim. sorun değil.

kıssadan bir his ! hissesi yok.

şehirde çok yaşadım.. köyüme dönmek istiyorum.

not:

bu masal alıntı değildir. masallar hep uydurmadır. ama bu masalı ben uydurdum.

hem zaten; bazen uyduğun, bazen duyduğun, bazen de uydurduğun doğrudur.