canım yine"sessiz"lerde... açık seçik dökmektense içimi,haykırırcasına yazmaktansa,sukut a sığınmak zorundayım..
kıskanarak bakarken gökyüzünün hüznü ifadesine,"neden" dedim."neden ben bu kadar aleni değilim." sonra düşündüm. bu kadar dertli yağsam, umursamadan, en gürültülüsünden ve ışıltılısından çaksam,ayıplanmaz mıyım? nerden buldun bu özgürlüğü kendinde demezlermi? otur oturduğun yerde ve sadece kendine gürle. kısacası ben anca sukut a sığınırım,kibarlık eşliğinde, anlaşılabilmek ümidiyle..
__________________  Sen her şeyi biliyorken, Ben her şeyi göze almışken, Sana uzaktan kıvranmak, Nasıl acılı bir kanserdir bilemezsin! |