[(((YaĞMuR)))]

Bir zamanlar yüzünün gülen camlarında kesilen avuç içlerim şimdi yine kanıyor...

Seni bu gece çaresiz ince bir ağrıya sardım...ki ellerimde yüzün vardı...

inadına hep kaybolduğum ve hala o aynı çıkmaz sokakta bulunduğum...
Koca bir kenttin sen.

Elini ilk tuttuğumda ne çok martılar havalanmıştı ellerimizden

hep solumda dururdun sen...
yeni yeni anlıyorum sadece kalbime yakın olmaktı derdin...
şimdiyse büyün sol yanlar mezar...

Önsöz mü istiyorsun...giriş mi...ha bide gelişme vardı değilmi... boşver... en önemlisi sonuç!

Oysa , Naftalin kokulu sokaklardan sızıp... yorganörtmez üşümelerden... eksik düşlerden kalkıp hiç üşenmeden gelmiştin.

Sesin; çığ düşüren çığlıktı...
cezayir menekşelerini severdin...
Önce sular...
Sonra yolar...
kurutup saklardın bilinç aralarında.
Bilincinse; ayrılık yanlısı ayrık otu...

Faili Meşhur bir cinayetin meçhul maktulüydün...kimliği olmayan.

zararla oturulup kararsızlıkla kalkılanmasalarda... hem kendini hem de beni vururdun... zamanla anladım ,masalar neden dar! ağaçlar altında masallar neden yalan!

Ellerin... neden (zehirli) sarmaşık...

Fırtınalar koparırdın bir avuç şarapla
Ama... O fırtınalardan arda kalan hiçbir dalga,
Dalga geçmedi !
Vurdu kıyıya Seni
Çaldı taşa.

Beni de.

“Sonuç”