[tyler durden]

yaklaştığımda rüyanın en kıymetlisine
gerçeğin en kıymetlisini de istemem hata mı ki!
yaşadığım soluk aldığımca bensem eğer
biraz neşe mutluluk alsam senden ne olurdu ki!
dünyamın hiç dönmüyor olduğunu biliyor musun?
oysa gözlerim dolup taşarken denizle
med cezirlerin en büyüğünü yaşarken
ne felaket bu dünyanın dönmemesi biliyor musun?
yaşadığım kadarın sonucunun ne olacağını kimbilebilir
senin sonucunun şu gidişat olmasını istemiyorken ben
çakıl taşlarlarını geçerim de ben ya dev kayalar?
bunlardan uzak durduğumu mu sanıyorsun
senden uzak seni görmeyip neşelendiğimi
pırıl pırıl gökyüzü durgun mavi deniz
yemyeşil bir orman mı var baktığım sanıyorsun?
İmkansız olanı istemenin ötesinde bir parça biz istiyorum
bu mu çok bu evrene sana bana söylesene!
Karartma günlerini bir hatırla ikimizin yaşı bunu düşünmeye müsait
sokağa çıkma yasaklarını ya da
olmayanın olması için çabalarımızı
ben beklerim de zaman benim beklediğimi bilse de sen
ya sen beni tanımak yerine hep neden
beni tüketmeye uğraşıyorsun be canım!
Yoklukların var olmasını istemek!
hakaret sanmak olanı biteni
ya da oyun oynamak gibi sanmak
ben mi olgun değilim gördüklerim karşısında
sen mi hala büyümedin?
inceden bir keman sesiyle içim cızz etmekte şimdi
şu anda uçurtma bayramları şarkısı çalmakta
ve ben uçmaktayım aşkın büyüsüyle hala
ama sen bilmemektesin!
Bilmeyi istediğin gibisini bilip ellerimi değil sadece
kalbimi buz kılmaktasın!
Bir avuç sevinç almaya annemden
vakit bulamayacağım diye korkuyorum artık biliyor musun!
Belki herşeye geç kalacağımdan
ya da hiç varamayacağımdan korkuyorum...
Ama sen bunu da bilmemektesin işte!
Oysa ben oğlunla uçurtma yapıp uçurmayı istiyorum...
ve sevgiyle çoğalmayı...
Bilmediklerinden biri...
ama satırlarında kalan kavgamız misali
yaşanırlığını yaşayamadığım hiç bir şeyin!
Sandıkların ve ben gibi!