[taKi_bJk]

kahretsin yine herşeyi mahvettim
doğru hakettim duyguları hapsettim
ben çok eskiden
sorma neden yada sor bilemem
sana söyleyemem
seni boşveremem
koş gel hemen
kollarıma doğru
koy başını omuzlarıma ne olur
ben yapamıyorum sen yap ne olur
alsın ellerini birileri kalbime bassın
derdim sen yaptın
derdim sensin aşkım
bırak ellerim ölene kadar orda kalsın
içimde haklısın
üzdüm üzüldüm
kızdım üzüldüm
sustum üzüldüm
çok üzgünüm
gözyaşlarım yok tamam haklısın
hepsi içime aktı ve ben sakladım

karanlık bi gece öncesi
ve soluksuz beklenen bir sevgili
gözleri aklıma takılmış kalmış
elleri soğuk şubatı hatırlatmış
görmezden gelme bu kalbi lütfen
hep yalnız ve üzgün bu beden
istemeden kırdım istemeden...
gözlerin kaçtı hep benden neden...

ikimizi bugün aynı karede düşündüm
mutlu iki yüz ama
kendime güldüm
bazen asıktı o şirin suratın sen
sebebi ise herzamanki gibi ben
hapsettim kendimi senle yalnızlığa
olsaydı tebessümün yaşardım ben anınla
şimdi sigara dumanı yoluma eşlik eder
sensiz hergün ölüme eşdeğer
unutamam yüzündeki o buruk ifadeyi
kıyamam yeterki yakma resimleri
o gülen çocuk hergece belki ağlar
sen beni böyle bil
yaram elbet kabuk bağlar
sen şubatın bana hediyesi
ben pişmanım şimdi
kim geri getirebilirki
birgün buluşur ellerime eli..