Kulak çınlamasının dayanılmaz ıstırap-larındayım. Bitmek ve durmak bilmeyen bir "çınnnn" sesinin gazabına uğramışım. Nasılsın diye gelen hatır sorularına, iyi niyet gösterisi yapıyorum. İyi diyelim, iyi olalım.. Kırk yılda bir hastaneye işim düştü, o da naz yapmakta. Serumlar, ilaçlar, basınç odaları, oksijen tüpleri, ne yapsak nafile... Meğer kulak çınlamasının belirgin bir tedavisi yokmuş. Sadece güldüm! "Tedavisi olmayan bütün hastalıklar da beni buluyor" dedim. Doktor, "Başka ne hastalığınız var ki?" diye sorduğunda, "Beşiktaşlılık" iyi cevaptı sanırım... Her gün doğan yeni güneşe umutla bakabilmenen antrenmanını yaparken, gelen ziyaretçiler ve dostlarla elbet Beşiktaş'ı da konuşuyoruz. Ameliyat masalarının bolluğunda! Defanstan oyun kurabilecek bir adamın eksikliğinden söz etmekte insanlar. Orta sahayı rahatlatma amaçlı. Popescu, Ronaldo tarzı... 10 numaranın bir an evvel bulunması ve o şahsın çürük elma olmaması herkesin birinci duası. Savaşan kaliteli adamların çoğalması, herkesin taktiri. Yaşlı bir tribün emekçisinin "sağ çizgiye çok hızlı, kaleye çabuk inebilecek birini acilen bulmaları lazım" dediğinde, hemşirenin odaya girişi milleti kendine getiriyor. Burası hastane odası! Sağ kulağımdaki bu "çınnnn" sesli dostumu duymamak için televizyonun sesini açıyorum. Dünya Kupası karşımda! Bu sefer kalbimdeki "cızzzz" sesi ön plana çıkıyor. Hayıflanıyorum! İran, Trinidad&Tobago, Togo, Angola var... Altın dişi, süt dişi, Fildişi var.. Ama biz yokuz! Allah bana acil şifalar, Türk halkına da büyük sabır versin.
ALEN MARKARYAN