Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne. "O olmazsa
yaşayamam." demeyeceksin. Demeyeceksin işte. Yaşarsın çünkü. Öyle beylik
laflar etmeye gerek yok ki. Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse
kırılırsın. Ve zaten genellikle o daha az sever seni, Senin o'nu
sevdiğinden.
Çok sevmezsen, çok acımazsın. Çok sahiplenmeyince, çok ait de
olmazsın hem. Çalıştığın binayı, masanı, telefonunu, kartvizitini...
Hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin. Senin değillermiş gibi
davranacaksın. Hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın. Onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın. Çok eşyan
olmayacak mesela evinde. Paldır küldür yürüyebileceksin. İlle de bir
şeyleri sahipleneceksen, Çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri
sahipleneceksin. Gökyüzünü sahipleneceksin, Güneşi, ayı, yıldızları...
Mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak. "O benim." diyeceksin.
Mutlaka sana ait olmasını istiyorsan bir Şeylerin... Mesela gökkuşağı
senin olacak. İlle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait olacaksın.
Mesela turuncuya, yada pembeye. Ya da cennete ait olacaksın. Çok
sahiplenmeden, Çok ait olmadan yaşayacaksın. Hem her an avuçlarından
kayıp gidecekmiş gibi, Hem de hep senin kalacakmış gibi hayat.
İlişik yaşayacaksın. Ucundan tutarak...
Can Yücel
__________________
Lütfen forum kurallarını okuyunuz.. |