[tyler durden]

her üç kişiden beşinin futbol ceo (siyo olarak okunur, her ne kadar amiyane bir hitap gibi görünse de bilgi, beceri ve tanrı torpili ister, tanrı adminse bu arkadaşlar moderatordur... örnekten de anlaşılabileceği gibi sanaloğlu Ben Wade beyy heyy heyyy nidalarıyla parantezi kapatmak isterim.. lakin bu parantezin içi çok rahat, biraz daha yazmak isterim.. ferah feza bir parantez... tez-antitez-sentez-parantez- patantes-düşürüyorum öyleyse şakacıyım diyerek parantez içindeki konuya tekrar dönmek isterim.. başka bir parantez mi açsaydım yoksa, neyse hiç uğraşamayayım şimdi... nerde kalmıştık, ( dayanamadım açtım bir tane daha şimdi ne demek nerde kalmıştık, bir arkadaşımıza tatil için önerdiğimiz yerin adını unutunca sevdiceğimize sorduğumuz sorudur bu "nerde kalmıştık?" ) en son siyo demiştim okuyunca hatırladım... "siyo naber, sölediğin maç yatırdı kuponu" demek gelir insanın içinden ama siyo aslında bambaşkadır, bir bilendir..ilk parantez vardı ya, onu kapatıyorum şimdi, son içkileri alacaksanız alın..derken bir parantez daha açmak istedi tantanalı klavyem.. bu ne demek peki, son içkiler.. allah muhafaza saddama sormadılar böyle soru, bu gece son gecemiz... son içki de genelde "solo"dur masadakiler için.. spektaküler bir fondip veya kadehe rövaşata ile bitirilebilir... neyse bir parantezin daha sonuna gelirken yapımda emeği geçen bütün yarım dairelere teşekkür ediyorum... () bir dakika bunlar yarım daire değil ki... kutuplardan basık değil, ekvatordan da şişkin değil.. ve hatta tam tersi.. çok enterasan.. neyse parantezin bir kenara bırakalım hatta birden kapatalım )

- parantezi görmemezlikten gelirsek-

her üç kişiden beşinin futbol ceosu olduğu güzelim topraklarda beklemek sağ veya sol bek gibi hareket etmek değil tam tersine çakılı oynamaktır... bekleme salonları vardır, haftada 3 gün bir diyetisyen ve bir nalbur konrtolünde beklersin bu salonlarda... ya da ismine takılır, bekleme yazdığı için beklemezsin kurallara uyan her insan gibi... nerden nereye değil mi, bu gün bekleme salonunda yanımda oturan teyze saçmaladı, sadece onu paylaşmak istemiştim oysaki... iş görüşmesine gittiğim şirket gayet havadar bir bekleme salonuna sahip değil belki onun yarattığı baskı teyzeyi gerdi, bilemem, irdelemem.. ama kırılırım elleri öpülesi teyzenin beni yok saymasına, görmemesine... oturduğum sanırım dört sandalyelik bankta - tamam konu gereği saçma bir anlatım oldu, hem nerem doğru ki - bir tek benim yanım boştu.. şaka şaka, böyle birşey olmadı, all this pain is illusion şarkı sözü ne kadar da iyi denk geldi bu cümleye.. neyse efendim işin özü şudur ki, teyze oturabileceği tek yere oturdu, önünde bekleyen ben yaşlardaki torununa ısrarla sen de otur sen de otur diye baskı yaptı nedensizce... torun da çaresiz bu ısrarların bitmesini istedi, ama konuyu değiştiremedi... kaplanla burun buruna kalan bir ceylan ürkekliğinde gözlerini kaçırdı, dudaklarından "böyle iyi bütün gün oturuyorum" kelimeleri döküldü... sanki teyze bütün gün ayaktaydı da özellikle oturmaya gelmişti.. oturmaya mı geldik haydi hobareyy diyerek bir osmanaga patlatmak istedim ki güvenliklerin beni tartaklamasından çekindim oturdum yerime.. zaten oturuyordum pekiştirmek istedim.. çünkü bu oturma artık son oturmamdı... teyzenin "sen de otur, sen de otur" ısrarları bitmek bilmiyordu.. sanki kulağıma eğilmiş, gelinim sana söylüyorum kızım sen anla diyerek dolaylı yoldan beni kaldırmak istiyordu.. ama neden ben.. işte o anda gördüm acı gerçeği... sırasıyla ben, teyze , karı, koca oturuyordu... evet ben yalnızdım.. tektim.. ve yine fazlaydım... teyzenin torunuyla oturması aile saadeti demekti, oysa ben tek sayıydım... bir başıma birimi alıp kalktım yeter diyerek, teyze beni sindirmişti.. kalktım usulca yerimden baskılara dayanamayan, süngüsü düşmüş asker gibi...