[(((YaĞMuR)))]

Gördüm… Kendimi ölürken gördüm. Nasılda can çekiştim öyle. Neden öldüğümü bilmeden, ağlayıp durdum. Belli ki çok yandı canım, çok acıdı içim. Ama boşuna öldüğümü gördüm. Hani nerdeydin?

Hatırladın mı verdiğin sözü? Hep yanındayım dedin, ölürken bile. Artık yoksun ki ölürken yanımda olasın… Of be…Çok zormuş aslında gözlerine bakmak.Ellerinin sıcaklığında ısınmak çok zormuş.Üzermişsin aslında beni.Zamanı gelince yasakmışsın bana.

Bekleyince geçmezmiş.Gidermişsin arkana bakmadan.Başını çevirmeye zahmet etmezmişsin.
Sende onlar gibiymişsin.Aradığımda telefonunu kapatırmışsın.Sonra zaman geçermiş,ararmışım hemen yalan söylermişsin meğer.Meğer hiç sevmemişsin.

Yalan söylemem derken yalan söylemişsin gözlerime baka baka.Kıyamam deyip içinden harcamışsın aslında beni.Gördüm…Kendimi ölürken gördüm.

Hiç üzülmeden yapmışsın hepsini.Kalbimin ne kadar incinebileceğini bile bile devam etmişsin.Ağladığımda gözlerimi silerken,gülmüşsün içten içe.Gördüm ben, beni öldürdüğünü gördüm.

Günahmışsın aslında,ceza olsun bana.Kendi kendimi öldürmüşüm bilmeden…Küçük bir deniz mavisine inanmışım.Soğuk kış pembesi ellere baka kalmışım…Atlamışım hayatımın köprüsünden bilmeden,dedim ya işte itmişsin beni işte.

Gördüm ölüp yeniden hayata döndüğümü gördüm…