[tyler durden]

ağlasam ken taç diz mısralarıma"

şair burda bayrağa seslenmiş... okuduğumuzu anladık mı sorusuna cevap vermek için en az beş soruya daha cevap aramakla geçti çocukluğum...bayrağa seslenen bir adamı anlamayı öğrendim... dokunmaya çalıştım gözyaşlarına..gözlerimi kapatıp dinledim.. meydan dayağı yedim larousse sokaklarında..gördüm acının en lavaş ve yavaş halini...ama yılmadım sevdiceğim saçmalamaktan... ki o, en çoban salatada ufak bir domates parçasını gözüne kestirip tek bir çatal darbesiyle alma hüneridir benim nazarımda.. "mala" yardımı ile "sac" levhalar üzerinde sıva ustaları nakış gibi işler, el emeği göz nurudur... emekli çeyiz sandığıdır... ve bütün yaşanmışlıklar gibi ek****** bu cümleler de...

sevdiceğim ; "herşeyi yaparak, sakın ola beni aldatmaya kalkma... yalan söyleyerek hem beni, hem kendini aşağılama, bir paçavraymışız gibi.. buseler küçük olur ama yaratırlar sevdayı... gözler, bakmaz ama saklayamaz yalanları..." derken gözümün önünden geçti film karesi gibi aşk hayatım.. dört köşesi olan herhangi bir dörtgenden farklıdır kare, eşit mesafedeki kenarlarıyla sosyal adaleti anlatır bu film... ve maalesef sen de herkes gibisin...