[Turgut_33]

Bana kalırsa yaşanan sorunların genelinde, Demirören yönetimlerinin aceleciliğinin ve sabırsızlığının yattığını pekala öne sürebiliriz. Hatta daha da ileri giderek yönetimlerde yer alan kişilerin futbol yöneticiliğini bilmemeleri kadar satış geçmişlerinin bulunmasını da etken olarak gösterebilirim. Gözlemlediğim kadarıyla yöneticiler, sektörde atılan her adımın (futbolcu / teknik direktör transferi) satışlara (sportif başarıya) çok kısa sürede olumlu etki etmesi beklendiğinden, belirli bir süre içinde (ortalama 1 yıl) satışları arttırıp sektörün lideri (şampiyon, Avrupa’da en azından çeyrek finalist) olamayan şirketin yöneticisi (teknik direktör) kurumdan uzaklaştırıyor. Yöneticinin uzaklaştırılması yetmezmiş gibi satış kadroları (futbolcular) da dağıtılarak yerlerine yeni kadrolar getiriyorlar. İşte bu yönetim anlayışı, Beşiktaş’ı günden güne içinden daha da çıkılmaz bir hale sürüklerken istikrar ortamının oluşmasını engelliyor.

Yıldırım Demirören’ in başkanlık yaptığı süre boyunca alınan ve yollanan oyuncu sayısına, oyuncuların niteliklerine, gelen ve giden teknik direktörlerin getiriliş ve gönderiliş biçimlerine bakıldığında, yönetimlerin uzun vadeli politikaları üretemedikleri ya da bu politikalara sadık kalamadıkları görülüyor.
Sözgelimi, Beşiktaş’ın –kanımca- son 10 yıldaki en dikkat çeken sportif projesi olan Takımı gençleştirme ve geleceğin Beşiktaş’ını yaratma konusu, bugünlerde yaşanan geçici sportif başarısızlıklara kurban ediliyor; edilmek üzere. Genç yetenekleri keşfetmesi ve yetiştirmesiyle ünlü Tigana’ yı getirme tercihi ve yapılan oyuncu transferleri, yönetimin müthiş bir kararlılık içinde olduğunu gösterir gibiydi. Ancak eş zamanlı olarak camiaya verilen şampiyonluk ve Avrupa başarısı vaatleri, yönetimin gençleştirme konusundaki direncini çabuk kırmışa benziyor.

Tam bu noktada takımı gençleştirme denen hadisenin Türkiye’de, özellikle de Üç Büyükler için nasıl bir mayınlı bölge olduğunu vurgulamak gerekiyor.
Bir yandan lig ve kupa şampiyonluğu, diğer yandan Avrupa başarıları… Bu hedefleri, çoğu 24 yaşını geçmemiş, bazıları daha önce 1. ligde oynamamış, Avrupa maçına çıkmamış genç oyuncuların ağırlıkta olduğu, kilit oyuncuların en son transfer döneminde ‘toplandığı’ bir takımla kovalamak… Beşiktaş gibi her sene şampiyonluk iddiasıyla yola çıkan, son yıllarda Avrupa’da daha çok başarı hedefleyen bir kulübün, çok da sık ulaşılamayan bu hedeflerden takımı gençleştirme uğruna vazgeçmesi ancak bir yere kadar mümkün olabilirdi. Hele bu “başarısız” sonuçlarla!

Aslında bırakın Beşiktaş’ı, Fenerbahçe’yi ya da Galatasaray’ı; her sene ligde kalma garantisi olan bir orta sıra takımının bile böyle radikal bir işe soyunup risk alması çok mümkün gözükmüyor, özellikle de bulunduğumuz coğrafyada. Tırnak içindeki “başarı kaygısı”, hiçbir kademedeki takıma gençleşmek adına risk alma fırsatı vermiyor.

Demirören yönetimi ise yukarıdaki önermenin aksine, farklı bir yol izleyerek bir yandan takımı gençleştirip, diğer yandan da şampiyonluğa oynanabileceğini düşündü ve transfer politikasını buna göre konumlandırdı. Tigana gibi bir markanın yönetiminde, pek çok genç oyuncu takıma monte edilirken aynı zamanda Ricardinho, Delgado ve Nobre gibi “yıldız”lar alınarak başarıların gelmesi beklendi. Tigana'nın gönderilme sonrasında Kayse
rispor'da ki başarısı nedeniyle takımın teknik sorumluluğuna getirilen ve henüz teknik direktörlüklisans'ı dahi
olmıyan (Stajyer) konumunda ki Ertuğrul Sağlam'dan medet umulması ve Ertuğrul Sağlam' da yetersizliğinden
kaynaklanan ek transferleri Beşiktaş'a başarı getiremedi.

Şimdi en başa, bugün yaşanan sıkıntılara dönecek olursak… Elbette yönetim, çoğunlukla teknik direktörlerinin istediği oyuncuları aldı. Takım Süper Kupa’ da Galatasaray’a karşı müthiş uyumlu ve formda gözüktüyse de lige iyi bir başlangıç yapamadı. Hiçbir büyük maçı kazanamadı; hatta bazılarında hezimete uğradı. Fenerbahçe’nin yaşadığı çalkantılar ve Galatasaray’ın kemikleşmiş problemleri sayesinde ligden kopmadıysa da üretken ve saldırgan Beşiktaş oluşmadı.