[tyler durden]

Sevdiceğim;

Saatleri bir ileri bir geri alarak zamanı park etmeye çalıştığımız zor günlerdeyiz ki bütün zor günlerde olduğu gibi bu zor günlerde de birlik ve beraberliğe daha çok ihtiyacımız var.. kaldı ki fener'e yenilip havlu atmışız şampiyonluğa daha ne olsun,hayat bir teselli unutma... ben miyim bilemem zaman mı harap...

Saatleri bir saat ileri alarak vuslata bir saat daha yaklaşmanın heyecanı içinde saatlerimi beş saat daha ileri aldım... bu mantıkla yarına kalmaz kavuşuruz seninle...geleceğe dönüş; geleceğe dönüşerek vakitsel metamorfozik metafor olamaz mı emir kipinde.. olamaz dediğini göndermeyeceğim mektubumda duyar gibiyim... kazanın öldüğüne inanmamak konusunda haklı sebeplerini savun, savunulacak kadar suçlu çünkü o tereddütler.. hangimiz masumuz ki, doğumun günah... velev ki ölümün de günah – hakkım var kul olarak, beni bırakıp nereye gidersin... yüzünü ıslatmadan ağlamayı bağıra çağıra ifşa edersin de doğmadan ölmeyi bilmez misin...

Demir dolapların kapaklarına iliştirilmiş fotoğrafları göz kapaklarının içine asabildin mi sevdiceğim, nasıl bir ıstıraptır o bilir misin kapatınca gözlerini gözleri değer gözlerine... ve özlem refleks olur...rüzgar bekleyen yelkenin aczidir bu.. geminin kıçında rüzgar bekleyen adam rüzgara mı sevinsin – rüzgara karşı işerken kontrpiyede kalmasına mı üzülsün...şans; zaman ve mekan değişkenli fonksiyonlar, sabır sonsuza giderken limitim trafiğe çıkmama izin verir mi bilmiyorum ama filhakika; harbiden demekmiş onu biliyorum..

En şık halinle rüyamda görmek üzere seni sevdiceğim, seni ancak rüyamda görürüm zaten... diyabet hastasına tatlı rüyalar; bilincimin altında olduğundan mütevellit altıncı bir his var içimde sevdiceğim; bir dahaki mektuba kadar romantik bir gelişme bekliyorum... altı üstü beş metrelik bez için; yaz sevdiceğim...