[Pritt]

Efendiler..

Bir önceki yazımda da ipucu vermiştim, bir kez daha altını çizerek söylüyorum..

Ben, bana ilk sordukları günden bu yana hep Fenerbahçe"yi tuttum, hep sarı-lacivertli renklere gönül verdim..

İnternet Spor okurunun pek de taraftardan saymayacağı bir taraftarlık biçimine sahibim.. Stada gitmem.. Takımım yenilince küfür edemem.. Rakibim olan iki ağabeyimi kızdırırım ama bodoslamasına fanatiklik yapmam..

TV başında kolay kolay maç da seyretmem.. Biraz ritim bozukluğu, biraz çarpıntı rahatsızlığım olduğu için maçlardaki heyecana kaptırıp canımdan olmaktan korkarım..

Son dönemlerde neredeyse ligde oynanan pek çok maçı izlemedim. Varsa yoksa Avrupa"da oynanan maçlarımız.. Bir de Milli Takım maçları.. Ölecek gibi oluyorum o maçları izleyince.. İtiraf edeyim ki, ligde oynanan maçlar sarmıyor, heyecan duymuyorum. Kaliteli gelmiyor bana.. Ama maalesef İnternet Spor"un sorumluluğu boynuma yüklenince el mahkûm izlemeye başladım bu kalitesizliği..

Bu kalitesizliğe bir de hakem hataları eklenince midem kaldıramaz oldu..

Samimiyetle itiraf etmeliyim ki, önceki gün oynanan Fenerbahçe-Kayserispor maçını sindiremedim..

Kimse kızmasın, sindirenlere de afiyet olsun..

Ben sindiremedim..

Maçın bitiminde bizim İnternet Spor"a transfer ettiğimiz Yayın Koordinatörümüz ağabeyim Mehmet Özışık"a baktım.. Gözlerini kan bürümüştü. “Açın ulan admini açın, haber yazım sayfasını verin bana.. Bitti bu hakem” diye kükrüyordu.. Bir ara engel olmaya çalıştım, beni hakem sanmış olacak ki üzerime yürüdü. Konuşurken yüzüme tükürerek konuşuyordu adeta..!

Oturduk tartıştık dakikalarca.. Hakem hatasını konuştuk..

”Fenerbahçe"nin bu hakemlere ihtiyacı yok. Fenerbahçe böyle şampiyon olacaksa olmasın” derken rahatladığını, ekranda kafasında bardak kıran Caner gibi dişlerinin arasına sıkıştırdığı dilini normal yerine çektiğini görünce rahatladım ancak..

Dün Gençlerbirliği-Galatasaray maçını izlerken de beraberdik..

Galatasaray"ın oynadığı oyun karşısında yine sinirlenmişti. Bir ara oğlu Yusuf “Baba” diye seslendiği için kendini dövmeye başlayınca yine tehlikede olduğumuzu anladım..

Her pozisyonda kendine elleriyle, etrafındakilere çatallı sesiyle işkence etti durdu!

Maçı anlatmaya gerek yok.. Ben sus pus şekilde maçın bitmesini bekledim.. Efendi taraftar gibi oturdum!

Maçın sonuna doğru Lincoln golü atınca tehlike geçti. O kazandığı için, ben riski atlattığımız için sevindim vallahi.. O ve diğer Galatasaraylı zevat kendini öyle bir kaybetti ki maçtan sonra, fillerin altında ezilen çimene döndük anlayacağınız..

Tüm bunları niye anlattım..?

Şundan..

Deivid"in penaltısı, Semih"in ofsayt golü..

Sabri"nin rakibini ceza alanı içinden alıp reklam panolarına fırlatışı, Gençlerbirliği"nin kendi yarı alanında “ofsayt” kararı ile gole gidişinin engellenmesi.. (37 yaşındayım. 20 yıldır öyle ya da böyle hakem hatalarına şahit oldum. İlk kez böyle bir ofsayt kararı gördüm)

Maçtan sonra Mehmet ağabeyimin gözlerine baktım. Daha hiçbir şey söylemeden, “Ne var yahu ne. Hakkımızla kazandık ne bakıyorsun? Ayıptır, günahtır dünkü maçı unutmadık. Skandaldı resmen skandal” demeye başladı..

”Utanın.. Dün şike var hakem Fener'i şampiyon yaptı diyordunuz. Savunduğunuzu bugün inkar ediyorsunuz utanın” dedim sadece..

Ona dediğimi size de diyeyim..

Şayet şu anda gerek Fenerbahçe"nin, gerekse Galatasaray"ın kazanmasından dolayı seviniyorsanız.. Gerçekten utanın..

Ve unutmayın..

Adalet geç gelir ama ulaşacağı yere mutlaka ulaşır.. Bir gün tıpkı şu anda emekleri, hakları ve puanları çalınan o küçük (!) takımların durumuna düşebilirsiniz..

O gün isyan edebilecek yüzünüz olsun en azından..