Tekil Mesaj gösterimi
Alt 16-04-2008, 19:39   #1
Zeynom
♥zєуησм♥
 
Zeynom - ait Kullanıcı Resmi (Avatar)
 
artık sen yoksun...




Gün doğumunun ilk ışıklarıyla merhaba umarım iyisindir,mutlusundur.Beni sorarsan sanırım yine aynıyım:beklemeli bir arayış içinde deneyip duruyorum.Hatalar yapıp pişman olup sonra'ama tecrübe kazandım'diye avunuyorum.Seni özlediğim anlarda (mesela şimdi)'Bu benim kendi seçimimdi'diyip güçlü rollerine bürünüyorum.Artık güçlü duruşunu öğrendim(sağ olasın öğrettin).Belki hiç tanışmamış gibi yeniden tanışsak bana aşık olurdun.Sen güçlü kadınları severdin değil mi?Ben ağladığım zaman,korkuyorum dediğim zaman bana çok kızardın.....Nasıl kırılırdım sana,nasılda içim acırdı.Öyle çaresiz hissederdim ki kendimi daha da güçsüz olurdum.Sonra beni öperdin.Sana daha çok bağlanır,sanki sensiz dipsiz kuyulara düşermişim gibi gelirdi.Ama öyle değilmiş öğrendim.Aşksızda yaşanırmış,hayattan böyle de keyif alınırmış bildim.Söylesene neden beni hep hor gördün?Neden yapmak istediğim hiçbir şeyde destek olmadın?Senin sevgin nasıl bir sevgiydi?Alıp ta veremeyen,konuşup ta uygulayamayan,her koşulda haklı olmak isteyen bir sevda.Peki ya ben nasıl izin verdin onca zulme?Konuştuğumuz kitaplarda ki aşklar böyle değildi.Sen bir prens değildin.Bense senin bir prense dönüşmeni bekledim durdum.Sen beni hiçe saydıkça ben kendimi suçladım.Eksiklerimi arayıp bulduğumu zannedip değişmeye çalıştım.Sen çırpınışlarımı gördükçe keyiflendin,'çok tatlısın'dedin,ama hiçbir şey yapmadın.Senin umarsızlığın beni çok kırdı.Öfkeme, kırgınlığıma, gülümseyişime, tutkuma hep aynı gözlerle baktın:donuk ve alaycı...Beni ne terk ettin ne de sevdin.Sadece hayatında bir yer verdin;isteyince dönüp bakabileceğin, sıkıntını atabileceğin özel bir yer, sadece sana ait bir yer...Senelerce senin bana layık gördüğün yerde oturdum, seni bekledim,üzüldüm ağladım.Niye mi kaldım?Çünkü dışarı çıkmaktan yaşamla yüzleşmekten korkuyordum.En azından varlığın ve umudum vardı.Sen benim bu tavrımı hem çok sevdin hem de hor gördün?Nasıl bir adamdın anlayamadım,anlatamadım ve bir gün geldi çekip gittim.Kolay olmadı ama seninle de kolay değildi ki...Ne yalan söyleyeyim seni hiç unutmadım aslında.Bir karar vermiştim uygulamalıydım,uyguladım.Aylar sonra kapıma gelip 'Lütfen beni içeri al' diye ağladığında seni içeriye almadıysam, sana sarılıp 'ben seni hep bekledim' demediysem senin yüzündendir.Güçlü,dediğim dedik,kararlı bir kadın olmak içindir.Sen hayallerinde ki kadını hep böyle tarif ederdin.O kadın olmak istedim ama seni yine yitirdim.Artık sen yoksun.Duydum ki bugün evleniyormuşsun.Sen 'evlilik' lafından bile hoşlanmazdın.Ne oldu sana?Seninle ayrılalı daha beş ay oldu, bu kadar çabuk mu silindi dört senenin hatırı?O kadının yerinde ben olmalıydım oysa...Ama ben kötü bir oyuncuydum, elendim.Sana mutluluklar dilerim.Ben aşksız da yaşıyorum artık.Yaralarımı dindirmem için bir başkasının şefkatine de ihtiyacım yok.Sen elinden geleni ardına koyma mutlu ol,huzurlu ol...Beni zaten hiç düşünmemiştin yine düşünme.Sakın sana bu mektubu yollayacağımı falan zannetme.Buruşturup atacağım bu kağıdı; hiç yazılmamış gibi, hiç olmamış gibi...Gün doğdu doğacak, birazdan şehir aydınlığa kavuşacak.Ben yeni güne heyecanla, umutla gireceğim.Yaşamın içine karışacağım sabah evden işe giderken.Bir zamanlar göremediğim bütün güzellikleri tek tek selamlayacağım.Şükredeceğim ayakta kalabildiğime, sana boyun eğmediğime.Bu sefer hiç ama hiç ağlamayacağım....
__________________
bir gün herkes beşiktaşlı olmasın bırakın o ayrıcalık bizde kalsın...
Zeynom Ofline   Alıntı ile Cevapla