20-04-2008, 00:14
|
#1 |
Üyelik tarihi: Jan 2008
Mesajlar: 264
Tecrübe Puanı: 17 | kıyamete kadar kapattım kalbimi | | Kıyamete kadar kapattım kalbimi Artık sözcükler bile ifade edemiyor yalnızlığımı.kaybolmuşum koca bir boşluğun içinde kendime sığınacak bir liman arıyorum.Arıyorum ama….. Duygularım oyun oynuyor bana onlarda yalnız bırakıyor…hep olduğun gibi Off yüreğim taşıyamıyor artık bunları,eziliyor,canım yanıyor Yalnızlığımla yalnızlığımı harmanlıyorum sözüm ona yaşıyorum. sitem ediyorum çoğu zaman kendime, var olmaya çalışıp ta aslında sacede rolünü oynadığım şu hayata… Hayatımın ritmi bile aynı hep aynı. değişen hiçbir şey yok.sözcükler aynı,bakışlar aynı Sevip sevmediğim ne varsa aynı.aslında hiçbir şey aynı değil aynı olan yüreğim o kadar aciz kalmış ki Artık ne yüreğim kimseye ait olabilecek,nede yüreğini sarılabileceğim birini isteyeceğim Hapsolmuşçasına yüreğim. Unuttum kendimi artık eski gülüşleri, sıcak sevmeleri,duygulu bakışları,unuttumartık unutturdular,yaşamaya dair hiçbir şey bırakmadılar aranlıklara gömdüm gömdüm çünkü yüreğimin yalnızlığını sadece o giderebilir sadece o merhem olabilir. şimdi tozduman,paramparça Yalnızlığım kör etmiş artık gözlerimi,Parçalanmış yüreğim Kıyamete kadar kapatım kalbimi |
| |