[PatricksteiN]

Bakışırdık, utanırdık .. Bazen anlardık, bazen alışkanlık ..

Tuğla tozlarının kapladığı pantolonum .. Dizi yırtık .. Beyaz bir etek sende ki, gelinlik misali .. Benimle oynardın sen, ekerdin ip atlayan arkadaşlarını her seferinde .. Ben kamyoncu, sen yolcu .. Kamyonumu alır sen sürerdin, küreği bende unutup .. Geri gelmek isteyincede, geri geri gel derdim, kızsanda kırmazdın .. Usta bi şoför gibi yanaşırdın .

Bakışırdık, utanırdık .. Bazen anlardık, bazen alışkanlık ..

Nerde inşaat yapılıyorsa, dibinde biterdik .. Ben kamyonumu temizlerken, sen eşerdin toprağı, o masum parmaklarınla .. Her seferinde bir solucan denk gelirdi bize .. Ve ben bin parçaya bölerken onu, sen kıyamaz bakamazdın .. Kaçmazdın da ..

Bakışırdık, utanırdık .. Bazen anlardık, bazen alışkanlık .

Çit çekerdik oynadığımız alana, öyle gözle görülmeyen .. Yanaşamazdı kimse yanımıza .. Şikayet ederdi anneme konu komşu, bizim çocukları oynatmıyor diye .. Sen oynatmamamı çok severdin, ben susmanı .. Sabah ezanını esneyerek okuyan hoca, bizim buluşmamızı ilan ederdi, akşam ezanında ayrılığı .


Bakışırdık, utanırdık .. Bazen anlardık, bazen alışkanlık ..

Büyüdük daha sonra, aynı senaryo .. Sen gittin bir yere, ben ayrı bir yere .. Sen yürürken ben içerdim, sen gezerken ben üşürdüm .. Bir haber duydum, seneler sonra .. Yamadım pantolonumun dizini .. Okunan senin selandı .. Kalbim kanadı .. Kamyonumu attım çöpe, küreğini de .. Anlamı yok şimdi sabah ezanının .. Her akşam ezanı ise, sela ..

Bakışamadık, utanamadık .. Bu kez anladım, ama alışamadım ..

Dokunma sobaya, cıss derken annem bana .. Gidip güneşe yumruk attım ..

PatricksteiN - 10 02 2008