[kartaltekin_08]

Bir yaralı kuş titrer yüreğimin başında
Gülümseyen hayalin asılır gözlerime
Esrik sayıklamalar sararken karanlığı
Sensizliğin türküsü söylenir bulutlarda
Kayan bir yıldız gibi boşlukta kaybolurum.

Tufana uğrar ruhum en küçük fırtınada
Hasretin tenim gibi sarar sarmalar beni
Bitmemiş bir şiirin, ya da yarım şarkının
Öksüz notalarında beklerim de çağrını
Hasretin zincirleri pas tutar kollarımda
Sensizlik girdabında çaresiz boğulurum.

Dönülmez bir yoldayım, adı yok menzilimin
Silinmiş haritadan yaşadığım o şehir
Düşmemişiz kaydına tapu memurlarının
Almış benliğimizi sevda denen o sihir
Atmışız kendimizi ufkun sonsuzluğuna
Sevda sürgünlerine çıkmış birden adımız.

Bütün ışıklar sönmüş bütün yollar uçurum
Yürüdüğüm sokaklar sensizliğe çıkıyor
Çalınmış rüyaların solgun sabahlarında
Hasret zincirlerini söyle nasıl kırayım?

Avuçlarım hasretin gözyaşlarında ıslak
Titrerim karanlığı sarsan hıçkırıklarda
Ertelenmiş sevinçler çalar birden kapımı
Hayal meyal dolduğun geceye sarılarak
Göz kırpan yıldızların altında ısınırım

Göçmen kuşlar giderken götürdü yüreğimi
Sensizliğin resmini çizdim göz bebeğime
Öylesine inandım, öyle umut ettim ki
Mevsimlerin birinde dönüp geleceğine
Söyle hangi mevsime bağlansın umutlarım