Daha küçükken bir fırtına vardı içimde. Bitmek bilmeyen tukenmeyen bir enerjiyle eser dururdu. Öyle bir mahalleye taşınmıştımki etrafım pislik içindeydi. Tum arkadaşlarım tum insanlığın dışladığı hayatta yer edinememiş gruplardan oluşuyordu. Her türlü işe bulaşıp yapardık. Suçu olmayanlarla kavga eder döverdik gunahsız insanlara sataşırdık. Boş vakitlerimde cebimizdeki son parayla tiner alır. Bir köşeye çekilir çekerdik. Acı verirdi hayatın bize verdiği acı gibi. Sessizdik, yanlızdık, kaybedendik. Yolları ateşle yakar arabaları durdurur insanları rahatsız ederdik. Aralıksız kavga ederdik. Yaptıklarımız en çok bize zarar verirdi. Zararını bile bile yapardık. Böyle bataklığın içinde ömrümün küçükbir kısmını harcadım ve bire bir bu bataklığın içinde geçen her gun batarak. Ne ailemizin haberi vardı yaptıklarımızdan. Nede bir başkasının. Tum dostlarımız bizim gibiydi. İstemesekte hepimiz yapar bir kaç densizin sözünü dinlerdik. Taki o bataklıktan çıkana kadar. Taşınmıştık başka biryere. Çok sosyetik çok güzel bir mahalleydi taşındıgımız mahalle. Bizim yaptıklarımızı yapan insanlarda vardı bu mahallede zengin zibidileri der gülerdik. Ama artık o bataklıktan iyie çıkmış sosyete denen veleti onların arasında öğreniyorduk. Geldiğimiz yerden dolayı çok olay çıkarıp çok kavga edip huzur bozuyorduk. En iyi dostlarımızı kavga ederek tanımıştık. Çoğu insan acırdı halimize. Ama artık bunlara dur diyecek yaşa ve mevkiye gelmiştik. Yaptıklarımızı unutamasakta duydugumuz pişmanlık her gece bizim içimizi kemiriyordu. Gecelerimiz bu yüzden yanlız ve sessizdi. Ve bizi hayattan soğutuyordu bu durum beklentimiz olmuyordu, hiçbirşey keyif vermiyordu. Sadece zamanı öldürmenin yollarını arıyoduk. Ama taşındıgım mahalle tamamen değiştirmişti beni. Pisliklerimi temizliyemesemde yapmıcak hale getirmişti. Artık bizdemi modernleşiyorduk ne. Serseriliği küçük yaşta öğrenmiş üstüne sosyeteyi getirmiş ve bir kişilik oturtmuştum kendime. Bazen çelişkide kalsamda yinede düzelmiştim birçok konuda. Ve artık buyumektenmi olgunlaşmaktanmı ne hayatımıza kızlar giriyor, Birazcık olsun neşe katıyordu yaşamımıza. Onların mutluluğunu düşünüyorduk. Ne kadar düşünsek ne yaparsak yapalım hep ayrılık yaşıyorudk. Yaptıklarımızdan dolayı hiçbir erkeğe güvenemiyor. VE kıskanç oluyorduk. En küçük bir durumda bile böyle yaparlar diyorduk. Herkezi kendimize benzetiyoz kendimize göre önlem alıyorduk. Bu duruma hiçkimse dayanamıyordu. Güvensizlik sebebiyle ayrılığı tadıyoz ve bir başaka acıyı öğreniyorduk. Sonra güvenmeyi öğrendik. En güvendiğimiz anlarda bile ayrılık yaşadık aldatılmayı gördük. Hiç düşmediğimiz durumlara düşmüş hiç çekmediğimiz eziyeti çekiyorduk. En kötü anımızda hep biri çıkıyor birkaç yıl bizi sürüklüyor sonra aynı şeyleri yapıp aynı yerde aynı durakta bırakıyolardı. Sevmekten soğumuş aşktan nefret etmeye başlamıştık. Kendimizi fanatizime vermiş futbol maçlarına gidip kendimizi rahatlatıyorduk, kimseye zarar vermeden. Ama şimdi büyüdük. Duracak inecek durakta kalmadı. Bazen düşünüyorum yaptığım kötü şeylere rağmen ozamanlar mutlu oluyordumda onca iyilik yaptığım halde onca şeye inanıp savaştığım halde neden mutlu olamıyordum.
Arada bir etrafıma bakıp bulundugum ortamı kıyaslıyorum ve bomboş insanlar görünce. Çekip gidiyorum. Boşluk çünkü hep kötü şey yaptırdı bize uzak duruyordum... Sevmeyi en içtenlikle yaptığım zamanlar bile ayrılığı tadmam beni bayağı incitiyordu. Herşeye rağmen bir liman bulup inebiliyorduk. Şimdi öyle bir limana indimki. Bomboş bir ada. Issız sessiz. Ne gelen var ne giden. Dalga bile yok buralarda. Yanlızlığın keyfini çıkarıyorum desem yalan olur.
Hayatıma sokmak istediğim insanın gözünde belki bir değerim var. Belki söylediklerimi dertlerimi anlatabiliyorum. Saygısınıda kazanmışımdır belki. Ama nedense girmiyor hayatıma. Kırgınlık elbet olacak, küskünlük elbet olacak. Ama zorla sokamam yaa hayatıma. Belkide yaptığım tum kötü şeylerin cezasını çekiyorum şuan. Anlaşılan bir ömür çekecem bu cezayı. Duydugum pişmanlıklar bile fayda etmiyecek yaptıklarıma. Akan gözyaşları bile kurtaramıcak beni. Bedeli ağır ve yıkıcı olacak. Ağırlığı hissetmeye başladım bile yaa yıkıntı... Oda kapımı çalmaya hazır benden çıkacak sözleri bekliyor. Artık bekleme bakma gözyaşalarıma YIK ACIMA AFFETME. DÜŞÜNME BİLE NE OLACAĞINI. BEN BUNU HAKETTİM... CEZAM NEYSE ÇEKERİM...
pusucukurt ( MUSTAFA KURT )
__________________  |