[HandaN]

Beşiktaş Avrupa’da havlu atabilir... Kupa’da hayal kırıklığı yaşayabilir... Şampiyonluğu kaçırabilir...
Kulübün heybeti ile Hoca’nın kariyeri örtüşmeyebilir...
Hatta, eski yönetici Fahrettin Curoğlu’nun dediği gibi Beşiktaş yönetimi “tecrübe eksikliğinden muzdarip” olabilir.
Bunlar sadece Beşiktaş için değil, her “büyük” takım için vaka-i adiyedendir.
Yaşanır, ders alınır, geride kalır.
Hedefi tutturamayan bir takım görmedik sanki bugüne kadar.
Hocalar, bir gecede vahiyle mi hoca oluyorlar?
Yönetici dediğin de insan...
Yani onu diğer canlılardan ayıran, “öğrenme becerisi”... İşe başladığında o işin en acemisi; yıllar yılları kovaladıkça kalfalık ve ustalık gelecek tabi.
Doğal bunlar...
Doğal da...Şu Baki Mercimek’in söylediği laf var ya...
Başarısızlıkların, beceriksizliklerin, tecrübesizliklerin yakın gelecekte aynen kalacağının işareti sanki.
Mercimek, Beşiktaş menajeri Sinan Engin’in geçtiğimiz günlerde yaptığı “Taraftarımızın görmek istemediği oyuncular ile yollarımız› ayıracağız” açıklamasını göğsüyle yumuşatıyor, ayağına indiriyor; bir çakıyor...
Doksana:
“Bu açıklamayı yapanlar önce kendilerine baksınlar. Taraftar onları da görmek istemiyorsa, onlarda bu takımdan gitmeliler”!
Bir futbolcu için ayıp, lakin bir tespit olarak makul ve mantıklı cümle.
Ve çok acıklı.
Çok vahim.
Endişe verici...
Düşünsenize, kafasında bu fikirle koca bir sezon yaşamış Baki.
Sadece o mu?.. Belki takımın yarısı, belki de bütün takım aynı fikirde.
“Taraftar, ne yönetimi benimsiyor, ne hocayı, ne menajeri...
Yönetim, hoca ve menajer ise hiçbirimizi”...
Şimdi...
Beşiktaş’ın Avrupa’dan, Kupa’dan, Şampiyonluktan kopup dımdızlak bir sezona imza atmasından daha doğal ne olabilir.
Acaba bu durum yüzünden mi çökmüştür Beşiktaş, yoksa yaşadığı sportif çöküntü mü bu hale getirmiştir?
Yumurta ile tavuğun hikayesi.
Çok daha güncel ve önemlisi; “yakın gelecek” ne vaat edebilir Beşiktaş’a?..
Hem de aynı taraftarla, aynı yönetimle, aynı menajerle, aynı hocayla?
Fıkra gibi...
İnsanoğlu yaşadığı gezegene ve onun kadim sakinlerine göre kısacık geçmişinde “öğrenme becerisine” sahip olduğu için her türlü vartayı atlatmayı bilmiş, baskın tür olarak direksiyona geçmiştir. Başarısızlıkları, neden/sonuç ilişkilerini apaçık ortaya koyan kırılma noktaları olarak algılayıp ve gereğini yapıp, hem öğrenme sürecini hızlandırmış hem de başarmıştır.
Hiçbir bilimsel malzemesi yokken, “deneme/yanılma”sı vardı atalarımızın.
Sonra gelişti ama “deneme /yanılma” metodunu hiç terk etmedi.
Beceremediği bir işten sonra koşulları gözden geçirmek ve değiştirmek, artık içgüdüsel hale geldi.
Peki, aynı tas aynı hamam Beşiktaş’a ne demeli?
Baki kalan bu kubbede, loş bir kaos olacak bu gidişle.