[SonaY]

*Yağmurlar yağsın.Öyle bir yağsınki wücuduma bütün kötü düşüncelerim,bütün günahlarım sel olup aksın gitsin uzaklara.Beynimi temizlesin her damla.Yüreğimdekileri söndürmeye yetsin.o bitsin içimde.
Bu ben değilim bunu biliyorum.İçimdeki bütün ilahi we kutsal şeyleri kaybediyorum.Onu we kaybettiğim kendimi geri istiyorum.Ama dua bile edemiyorum.Belki kabul olmaz diye korkuyorum.Yüzümdeki bu boşwermiş maskenin altındaki beni görebiliyorum.Aslında sadece böyle görünmek istiyorum.Peki kimim ben?Kimlerdeyim?
Beni anlaması için kime içtenlikle bakabilir gözlerim?
Yağmurlar yağsın tanrım wücuduma.
Öyle bir yağsınki yerle bir ettiğim kendim bana kalsın.
Herkes aksın;
Geride hayallerinin peşinden koşan o eski kız kalsın.
Lütfen yağmurlar yağsın!!



*O artık çok uzaklarda.Belkide Tanrı'nın yanında.
Kaybettim...
Her zamanki gibi başarısız.Aşk değil kaybedilen,namus değil,erdem değil,akıl değil,
Benliğimi kaybettim ben.
Ruhumun etinden çekilişini,sıyrılışını izledim kısa bir süre.we sonra gözden kayboluşuna tanık oldum.
O yok artık!Yani ben yokum.
Duygularım yok,Beklentilerim yok.
Hayallerim.İsteklerim...
Nefes alabilen bir et parçasıyım.Neye üzülüp,neye sewiniceğini bilmeyen bir et parçası.
Mutluluk benim için artık ne?sorusunu yorumsuz cewaplayabilen bir wücutum.
Değerler...İnsanı insanlaştıran hazlar,manevi hisler.
Benim için önemli olan şey ne bilmiyorum.
Tat almıyorum uzun süredir hayattan.
Bir zamanlar güzel hayallerim wardı diyorum sadece....


*Sana yaklaşamıyorum Tanrım.Artık çok yakın değiliz seninle.Arayı aştık sanırım biraz.Ani değişimle büyük bir ewrim geçirdim.Neyi kazanmaya çalışırken uzaklaştım senden bilmiyorum ama artık giremiyorum sınırlarına.Bu sefer affet diyemiyorum.Her defasında hatalara saplanıp sonra beni bağışla demek ağır geliyor bana.Wademi doldurdum dimi Tanrım.Kredim bitti.
Ben her zaman wücut kirliliğinin insana en derin darbe olduğunu sanırdım.
Ama bu ruh tecawüzü hepsinin ötesinde bir durum.Ruhumu,içimi kendi ellerimle kirlettim.Hata yaptıkça affedildim,sonra tekrar yaptım tekrar affedildim we sonra tekrar...
Bu sefer kalkamıyorum bu ağırlığın altından.Öyle kötü biri oldumki beni affet diyemiyorum sana.Lütfen bırakta sınırlarına gireyim diyemiyorum.
Beni affetme Tanrım.Masum değilim artık!
Ruhumuda seninle birlikte kaybettim ben.
Mutluluğun bile ne olduğunu unutan bu kızı unut sende.Bırak kendi haline.
Yine dağınık kalsın herşey!!!


*Birşeyleri kaybediyorum.Birşeylerden wazgeçmeyi arzuluyorum
Yıllardır aldığım eğitimin yardımıyla sımsıkı sarılıp koruduğum değerler şuan bana ağır geliyor.Yükseltip ilahlaştırdığım değerler şuan öyle basitlerki we ben bu düşüşün nerde başladığını bulamıyorum.Nerde inceldim nerde koptum?
Neyim,kimim?Cewap:Belirsiz
Kawramlar,cümleler,nesneler.Hepsi anlamsız!
Ne değerli,nede değersizler.
Hayatım benim için ne basit ne önemli!
Yaşamın wermiş olduğu yük ne ağır ne hafif!
Sürekli ikilemlerdeyim.Hangi hayatı istiyorum,neyle kawrulmak istiyorum,benim için değerli olan şey ne?Cewabı yok bu soru işaretlerinin.
Kendime yanlış sorularmı soruyorum yoksa?
Yada neden soru soruyorum kendime?
Ne arıyorum?Ne buluyorum?
Kaybedilenlerin arkasından neden üzülmüyorum?
Kazandıklarıma neden sewinemiyorum?
Hüzünle sewinci birbirine karıştırıp başka bir his dünyasına dalıp,
Neden yapılmadık şeyler yapıp,görülmedik şeyler görmek istiyorum?
Yada gerçekten bunumu istiyorum?
Ben ne istiyorum?
Neyi istiyorum ben?

*Bugün Miraç Kandili.İnsanın hawada asılı olan manevi havayı soluyup,hissedebilmesi için sadece inanması yetiyor.Miraç düşündürüyor insanı.Her kandil gibi günahlarını sorgulattırıyor.
Rabbim'le aramda güzel giden bir bağ wardı.
Elini tutmuştum onun hissedebiliyodum bunu!
Ama benmi sıkı sıkıya sarılmadım o ele yoksa tam anlamıyla bırakmadımmı kendimi bilmiyorum;
O kopuşun önüne geçemedim.
Şimdi yüzümü çewirdiğimde bir mesafe görüyorum...
Bir uzaklık...
Konuşmuyorum onunla uzun zamandır.
Yardım et demiyorum.
Dua bile edemiyorum epeydir.
Ama onu çok sewiyorum.
We bence o bunu biliyor !!!