Olup cehenneme giden bir adam hakkindadir bu oyku. Seytan bu adami nefis
yemek kokulari gelen bir odaya goturur. Odanin ortasinda buyuk bir tencere
ve cevresinde oturan insanlar vardir. Bu cok zayif, bir deri bir kemik
kalmis insanlar aciyla inlemektedir. Cehenneme yeni gelen bu adam
tencerenin cevresindeki insanlarin ellerinde kepceye benzer, uzun sapli
kasiklar gorur. Kasiklar ellerine baglidir. Kasigi tencereye
daldirabilmekte ama hicbir sey yiyememektedirler cunku kasiklarin sapi o
kadar uzundur ki, ellerindeki kasiklari bir turlu agizlarina
goturememektedirler...
Lutfen der adam 'bana bir de cenneti gosterir misin?
Elbette der şeytan; ''Sonsuzlukta birkaç dakikanin ne onemi var'' der ve
onu cennete goturur.
Adam cennete girince hem cok sasirir hem de kafasi karisir. Gordugu
manzaranin cehennemdekinden hicbir farki yoktur. Yalnizca insanlar mutlu ve
sagliklidir, kahkahalarla gulmektedirler.
''Anlayamadim der. Herşey ayni, herkesin ellerine bagli uzun sapli kasiklar
var ve hepsi de bir tencerenin cevresinde oturuyorlar. Farkli olan nedir?
Neden burasi cennet ''Seytan adamin sorusunu yanitlamaz.tam cikarken, adam
basini bir kez daha cevirir ve olan biteni anlar. Herkes ellerindeki uzun
sapli kasiklarla birbirlerini beslemektedir.....!
Sonuç olarak, ''Hepimiz bir butunun parcasiyiz ve hepimizin bir baskasina
gereksinimi var..! Hepimiz birbirimizin tek kanatli melegiyiz. Ucabilmemiz
icin kucaklasmamiz gerekir''
NOT: Bu öykü Dr. John M. Eades'in ''Gogun yedinci kati meleklere yuksek
gelmez'' adli kitabindan alinmistir.