Alıntı:
|
Bir dildeki kelimelerin kaynağını gösteren, ne zaman ortaya çıktıklarını, nereden geldiklerini, hangi evrelerden geçtiklerini araştıran, kelimelerin hem biçim hem anlam tarihini ele alan dil bilimi dalı, etimoloji.
|
Üstte köken bilimin ne olduğu yazıyor. Ben de bu konulara meraklı biri olarak, üstte yazdığı gibi dilimizde yer alan sözcüklerin, bu yönden incelenmişliklerini sizlere "bir gün, bir sözcük" olarak aktaracağım. Her gün demiyorum / diyemiyorum, sözümde duramam diye.
İlk sözcük:
amca:arapça,
amm (babanın kardeşi, amca) dan
am-ca/amca (babanın kardeşi
ca küçültme ekiyle
babanın küçük kardeşi anlamını andırır.). Eskiden
emmî (amca),
emmî-zade (amca oğlu),
emmî-kızı (amca kızı) denir. Halk dilinde
amuca, emice.
Not: Verdiğimiz daha doğrusu aktardığımız bilgiler kesin olarak doğru diyemeyiz, yazar da diyememiş zaten. Tüm kelimeler için değil, bazıları için. Ayrıca bazı sözcükler varsayımlar üzerinden bile değerlendirilebiliyor.
Kaynağımız tek bir kitap olup İsmet Zeki EYUBOĞLU'nun TÜRK DİLİNİN ETİMOLOJİK SÖZLÜĞÜ adlı eseridir.