SANA BEN SENDEN AYRILIRKEN KAVUŞTUM
uzak zamanlara
atıldı çığlığım
dudaklarım yarı aralık
sana ben senden ayrılırken kavuştum
hasretim yok artık
hiç uyanmamış geceler bıraktım yastıklara
perdelerini açmadan
yürüdüm sabahları
ne seni sayıkladım
ne seni bekledim
birkez bile sormadım nerdesin?
boşalttım Ankarayı senden
sana ben, senden ayrılırken kavuştum
yağmur damlalarına çizdimyüzünü
oysa hiç resim yapmamıştım
rüzgarları ntenine kattım
nefesimde birikmiş nefesini
yonttum en sertini taşın
bir abide gibi yükselttim başını
birşarkı besteledim
sesleri sesin
sana ben, senden ayrılırken kavuştum
gun batarken doğdum
yıldızlar sönerken ışıldadım
dunya dururken döndüm
seni hiç bırakmadım ardımda
neyin varsa sevdiğim
aldım götürdüm
sana ben, senden ayrılırken kavuştum
temmuz ortası
Bulutlandı gözleri Ankaranın
ben hiç ağlamadım
FAIKA OZER SARP
__________________  |