Seni dünyaya getireceğini öğrendiği zaman hiç olmadığı kadar mutlu oldu.gecelerine güneş gibi doğdun.senin sayende yarına umutla baktı.geçim derdi,hastalıklar onu üzmedi.kırıldığı zaman seni düşünmesi yetiyordu.seni bir mucize olarak görüyordu.her şeyini sana bağlamıştı.her şey seninle başlıyor,seninle bitiyordu.seni eline aldığı zaman dünyalar onun oldu.sana olan hayranlığını gizleyemedi.üstündeki bütün negatif düşünceleri alıp götürdün.mutlu olması için yüzüne bakması yetiyordu.onun için en güzel hediyeydin.kendini sana adamıştı.seni karşılık beklemeden,çıkar gözetmeden seviyordu.Senden başkasını gözü görmüyordu.her şeyin en güzelini sana sunma çabasındaydı.senin için elinden gelen her şeyin en iyisini yapmaya çalışıyordu.sana bakmaktan kendini unuttu.geceleri uykusunu böldüğün zaman sana kızmadı,sebepsiz ağladığın zaman öfkelenmedi.herkes ama herkes seni görsün,sevsin istiyordu.üstüne titredi,hasta olduğun zaman üzüldü.her işine koştu,hep yanındaydı,asla yalnız bırakmadı.tek gayesi mutlu olduğunu görmesiydi.senin için canını vermeye hazırdı.çünkü o bir ANNEydi.
Doğdun,büyüdün,geliştin.bazen yaramazlık yaptın bazen kabuğuna çekildin.büyüdükçe sorunların arttı.kimsenin seni anlamadığını düşündün.özellikle annenle hiç geçinemedin,onu dar kafalı gördün.o zaten hiçbir şeyden anlamadı.çocukça muamelesinden sıkıldın,üstüne titremesini,akıl vermesini gereksiz gördün.yanında olmasını istemedin.sevgisini göstermesine müsaade etmedin.onu bir kez olsun anlamaya çalışmadın.senin için nelere katlandığını görmezlikten geldin.onun senin için uğraşlarını boş bir çaba olarak gördün.ona değer vermedin.onu düşünmedin.fikirlerinizin uyuşmadığını söyleyip durdun.başına bir şey gelmesinden korkup da seni uyarmak istediği zaman ciddiye almadın,güldün.her şey senin için anlamsızdı.daha farklı şeyler bulma çabasındaydın.öyle bir şey yapmalıydın ki herkes seni alkışlasın,sana tapsın!aile,sevgi,değer bunlar senin için basitti.hayatta hiçbir hedefin yoktu.plansız,programsızdın.kendini salıvermiştin.hayat nereye atarsa oraya savrulacaktın.bunalımdaydın.üstelik bunu kendin yaptın.düzelmek için hiçbir çaba harcamadın.psikolojik sorunlarının yanında annenin aptalca davranışlarından bıktın.yüreğin taşlaşmıştı.vicdan zaten yoktu sende.her türlü kötü alışkanlıklara meyilliydin.yaşamın amacını bile bilmiyordun.ölüm,kabir,inanç bunlar senin için safsataydı.şımarıklıkların yüzünden sana her şeyini adamış annene kıydın.bir anda yaptın bunu.yaparken düşünmediğin gibi yaptıktan sonra da pişmanlık duymadın.onun ortadan kalkması senin için çözümdü.artık rahat bir nefes alabilirdin!senin için uzanan o sıcacık elleri teptin,o güzel sözlere hakaretle cevap verdin.canice katlettin.vahşete sebep olduğunun farkında olacak durumda bile değildin.bir anda bütün yük omuzlarından kalktı.artık ölmüş–umutları tükenmiş-bir insandan farksız olduğunu değil de,hayatın ne olursa olsun devam ettiğini düşünüyordun.olması gerekeni yapmıştın kendince.Oysa ne kadar mutlu olmaya çalışsan bile o kadar gömüleceksin.kabusların sana tatlı rüya gibi gelecek.çünkü bir şeyleri anlayacak kapasiteye sahip değilsin.
Kimse haksız yere öldürülmeyi hak etmez..hele anneler hiç…
not: alıntıdır