[tiryakinargilecafe]

Gözlerimi açmadan abdestli sütünden emdiğim, belliki arşa bakarak emzirdin beni...

Hak'tan gelene inandım aldığım ilk yudum sütle. İnsanları sevmemin kaynağı, sevgi ile yaklaşmayı emredercesine iten çağlayandı sütün.

Hiç bir çöpçüyü hor görmeden çöpü kaldırıp yoldan, kendi işim gibi benimsedim. İnsanlık görevimin bilincinde olduğum için, kirli denizin içinde boğulmadım, dilediğim gibi dolaştım bir düşman edinmeden bin düşman bakış arasında.

Öldürmenin, küfretmenin, sarhoş olup da ezmenin, ter akıtmadan kazanmanın, uçkurumun peşine düşüpte ırza geçmenin, insanları hayvanlardan üstün oldugunu bilerek beslemenin, milyonlarca kilometre uzaktaki haykırışı sadece insan olduğu için duymanın gerçeği oldu sütün.

Bir sözde bin mana aramayacak kadar saf sözleri dinlemeyi öğrendim gözleri izleyerek, kalktım yerimden O'na yöneldim aldandığım da beni yönelten sözlerinle.

Göz yaşalarını saklamanın manasını öğrendim gece haykırarak ağladığım zamanlarda, ruhumu temizledim. Hor duygulara kapıldığım da ruhumun ilacının buldum durduğu güney yanımda.

Zaman değişti sütünden gelenleri gizlide bıraktım haykıramadım, haykırmadım bak doğru yol karşıda diye. Görselerde gidemiyecekleri belliydi durdukları ortamlardan.

Onları saldım çayıra Mevlam kayıra annem, benim sevdam sana...