 uçurumlarda çiçek açmaz | |
Uçurumlarda Çiçek AçmazBoşluğuna düşüp de seni aramak,
Çok önceleriydi...
Savururdu beni dipsiz uçurumlarına,
Sana ulaşabilme ümidi..
Ama kavuşamazdım,
Kavuşsam, sarılamazdım
Karanlıktı..
Sonsuzdu sanki, bilinmezdi...
Bir bilinmeze kök salamazdım.
Yok gibiydin
Sana en yakınken seni arardım...
Ellerindeyken ellerim,
Ve gözlerin gözlerimdeyken bile,
Sen hep özlenendin...
Hasretin bu türlüsünü bilir misin?
Aradın mı hiç sen,
O an kollarında uyuyanı?
Gerçeklere teslim olup gecelerce kanadığında
Özlediğin oldu mu en güzel yalanları...
Yalanlarla gülmektense... bırak gideyim, öleyim gerçeklerle.
Bu senli gecelerin sabahı olur da,
Sabahında güneş olmaz!
Geç oldu... öğrendim,
Uçurumlarda çiçek açmaz... |