Yalnız Melek
vazgeçtim sen olmaktan
kalbini kalbimde taşımaktan
ağırdır bu yük
çökertir ruhumu
acı alır nefesim
vermesi zordur
dolar içim
birikir acılar
yıpratır
tüketir insanı
vazgeçtim ben olmaktan
yalnızlığı sıfat almaktan
sen olmak vardı
içinde daha çok ben olan
`sen` olmak vardı
ne sen oldum
ne ben
savruldum
belki de `yalnız melek` oldum