Bazen sorguluyorum kendimi,yaptıklarımı, yapacaklarımı ve sonuçlarını. Eksiler artılardan çoksa ve hatta artı diye bir şey yoksa yani sonuç kocaman bir sıfırsa, gene de bile bile yapılırmı bir şey? Getirisi yoksa sürekli götürüyorsa eksiliyorsan her geçen gün bittiğini düşünüyorsan neden yaparsın ki bile bile hataları.
Eksildim ben üstelik hiç tamamlanamamışken. Her gidenle bir parçam gitti, her yaptığım eylemde bir şeyler bitti... Umut sözcüğü lugatıma hiç giremedi ve ben hiç bilemedim bir insanın hayatındaki yerin-m-i.
Sessiz filmlerin sessiz karakterlerinden oldum hep. Oysa hayatımda başrol hep benimdi ama o hakkım bile verilmedi. Günler birbirini kovaladı, yıllar geçerken bana hiç sormadı bana bıraktığı tek gerçek BENDE HİÇ BİR ŞEYİN KALMADIĞIYDI!!!
Haykırmak istedim bazı anlar,duyuramadım sesimi, zaten sesimde hiç çıkmadı. Sessiz çığlıklarla avaz avaz bağırdım ama hep içimde patladı. Ne beni anlayan biri oldu hayatımda nede ben anlatabildim kendimi.
İşte böyle gayesizce sürüklendim hayatta. Boşa geçti hayatım belki benim yüzümden belki başkalarının ama geçti, BİTTİ.
Bana bıraktığı tek şey: BENDE HİÇ BİR ŞEYİN KALMADIĞI GERÇEĞİYDİ.
09/11/2006
__________________
Lütfen forum kurallarını okuyunuz.. |