[teraphy]

Her giden Memnun sanırım, Dönen olmadığına Göre,,,,,

Kimler geldi, kimlere kalmadı, kalanlar da doymadı bu dünyada, ama doymayanlara da kalmadı bu dünya,

Devrik cümleler arasında kaldı hayatım, hep üç kelime söylendi doğum-ölüm-yaşam ve hayatım hep bu hipotenüsü olmayan üçgene sıkıştı, iç açıları ne beni tatmin etti, ne de kısa kenarım yetti birşeyler yapmaya, sadece komşu kenar vardı bir yanımda, geride sadece taralı alanları bulmaya çalışanlar oldu,

Ama içimi kimse bilmedi, kimse sormadı sadece bu üçgende misin sen diye, ve hiç kimse bilmedi bazen bir çember bazen de kare olduğumu,,

İnsanları sevdim ta ki yalnışlarını görünceye kadar, yalnışlarını gördüm ta ki ucu bana hattta kalbime dokununcaya kadar,

Biralar içtim, sigaralar yaktım gecelerce, ama biliyordum ne senin beni sevmeni sağlayacaktı bu çabalar, ne de beni sana kanıtlayacaktı,

Vücudum eskidikçe, kalbim dayanır sandım, beynime güvendim, aklımdan çıkaramadım seni, ama kalbimde olduğunu anlamadı bir türlü beynim, son güne kadar beynimdesin sandım, kalbim durunca anlayacaktım belki , aslında hayatın benim için bittiğini, ve seninle başlamayan ve başlamayacak olan birlikteliğin kalbimde son bulacağını,

İçtikçe beynim bulanırken , kalbim yavaş atıyorsa eğer, seni daha az hissetmeme neden olduğu içindir,