Mavi sonsuzluğun yegane aşkıydım... Gündüzleri aramıza güneş girsede onun için özeldim. Çünkü karardığında parlıyordum. Milyonlarca yıldızın arasında en güzide olanı idim.
Bir gece beni izleyen bi adam gördüm. Elinde içki şisesi, gözlerinde damla damla yaş... Denize karşı durmuştu. Rüzgar hafiften estikçe saçları dalgalanıyordu. Çaresizdi...
-"Neyin var?" dedim O'na.
-"Güneşin rengine benzemez gecenin rengi. Üşütür ayaz, korkutur karanlık... Bu gece bir gariplik, bir hüzün var içimde. Ya ben fazlayım bu şehirde ya da birisi eksik.."
-"Aşk mı yoksa?"
-"...."
-"Neden seni ağlatan biriyle berabersin?" dedim.
Bana baktı ve...
-"Sen hiç gökyüzünden vazgeçebilir misin?"
Alıntı_ |