[tiryakinargilecafe]

İnsanlar her sabaha yeni bir umutla uyanmak ister,
Fakat acı çekmeden mutluluk beklenemez elbet...

Kafir gecelerle avunurcasına ağlıyorum mevsimlerce,
Ellerimde sokaktan kalma düşler ve yüreğimde göz yaşlarım var...

Yazık ki güneş benim için de doğacak, ısıtamadan batacak,
Kirpiklerim de yaş kurumaz göz ölmeden, güneş gülmez batarken...

Vefa beklemeyen ben, vefasız olan dan kaçan gene ben!
Çelişkim, çilekeşliğin yorgunluğu olması gerek.

Zat'ların evinden çan'lara düşen bedenim korkuyor,
Beyin aldatma içinde zaten, kırpılmış hayatın kırpığında umut arıyorum...

Annelerime el sallayıp kahbelere koşuyorum, korkularıma yeniliyorum,
Bilinenler içinde bilinmeyenler arayan beynim şelale gibi ıslak, nemli, sulanmış

İnsan kılığında iki ayak beni kötülüğün kucağına götürüyor,
Direniyorum!

Direncim kırılıyor,

Dizinin dibinde bağdaç kuruyorum!

Kötülük galip,

Adam'lığım yenik,

İnsanlığım nakovt...