[tyler durden]

Çevrelerindeki kadın kalabalığı tarafından, kaderlerinin evlenip çoluk çocuğa karışarak yaşlanmak olduğuna inandırılmış; minik ellerini avuçlarının arasına alıp, güzel gözlerine bakarak, karşısında narin bir çieçek varmış gibi nazikçe dokunacağı güzel sevgilisini bembeyaz gelinlikler içinde göreceği günün hayali ile yaşayan saf erkek kardeşlerim, saftorik dostlarım, enayiliğin bile yüz karası arkadaşlarım;

sözüm size.

evlenmek için bu kadar acele eden, bu kadar istekle, bu kadar gönüllü biçimde aile defterine imza atmaya koşan başka bir erkek milleti yoktur dünyada, farknda mısınız dostlar.

bir erkek için evlilik dediğiniz müessese, kadınların ihtiyaçlarını, kadının arzularını, kadının ihtiraslarını, kadının gözünü doyurmak için, kadın denilen canlı türünün karşı koyamadığı doğal güdüsü annelik için ihtiyaç duyduğu genleri ona sağlamak için damızlık bir hayvan görevi üstlenmekken, bu nazi kampı gibi hadisenin içine balıklama atlama arzusu nedendir, canlar?

insanlığı nehir kenarındaki küçük köylerden kopartıp okyanusları aşarak kıtaları keşfetmeye, ayağını yerden kesip uçarak gökyüzünü ve uzayı fethetmeye yönlendiren duygu erkeğin maceracı, meraklı, kaşif dürtüleriyken, ömür boyu size tasma takıp ayağının dibinde oturan bir fino köpeğine çevirecek bir kadının kulu olmak için, içgüdülerinize, genlerinize, dürtülerinize ihanet edip kaderinizin rotasını esarete çevirmenin mantıklı açıklaması nedir?

var mı aranızdan biri, çıkıp da bu mantık dışı kabullnemenin nedenlerini anlatacak?

çocuk yaşınızdan itibaren anneniz, ve hatta onun kurbanı olan babanız, büyüyp de evlenmeniz gerektiğini kafanıza kakarken, kadınlara nazik, anlayışlı ve kibar davranılması gerektiğini beyninize işleyip onları sözlerine karşı çıkılamaz, otoriterlerine karşı konulamaz, her istedikleri yerine getirilmek zorunda olan yarı-tanrı kutsal canlılar mertebesine yükseltirken, hiç durup da sormak gereği hissetmediniz mi?

"peki anneciğim, kadın da insan değil mi? ve insanın arzuları, ihtirasları, yanlışları, hataları olmaz mı? bu kadın kişisi, eşim, annem, kızım, arkadaşlarım bana karşı yanlış yapamazlar mı? ben bu kadınların her dediklerini neden kabullenmek zorundayım, neden onların mutluluğu, onların arzuları, onları hevesleri için hayatımı çalışıp çabalayarak harcamak zorundayım. bu kene gibi enseme yapışıp kanımı, ruhumu emecek canlının kendi eli, ayağı, kolu bacağı yok mu? kendi ihtiyaçlarını kendi karşılayamıyor mu? kendi isteklerini kendi elde edemiyor mu? kendisi çalışamıyor mu, kendisi üretemiyor mu?"

sormadınız değil mi? soramadınız değil mi? aklınızdan sormak geçtiği ancak, dilinze vurdular, ağzınıza bir şaplak attılar: "Sus, kadın düşmanı mısın sen," diyerek suçlayıp, linç etmekle tehdit ettiler, değil mi?

ve şimdi, linç edilmemek için evlenmek zorundasınız. annenizin, babanızın, arkadaşlarınızın, patronlarınızın, bakkalınızın, karşı komşunuzun sizi kabullenip, onaylaması, size semapti besleyip sevmesi, sizi linç etmemeleri için evlenmek zorundasınız.

bebe yaşlarınızdna itiraben aklınıza kazınan, beyninize işlenen emirlerin, gereklerin rüyalarınızı kabusa çevirmemesi için evlenmek zorundasınız. sevgi adı altında hizmet etmek, aşk adı altında aşağılanmaya katlanmak, mutluluk yalanı ile kandırılıp her sabahın köründe kalkıp işe gitmek, karınızın kredi kartını ödemek için köpek gibi çalışmak zorundasınız.

evliliğe bir de bu gözle baktınız mı?