Şimdi yazmaya kıyamam seni..Her cümlenin sonuna koyduğum üç nokta..Seni anlatır ya,
Sen ben ve bizi..
Önce birdik...Bir noktada ikimizdik..Sonra çoğaldı noktalar 2 noktada birleştik..
3 noktayla yetinemedik...
Son noktayı koyduktan sonraki gidişinle bendeki tüm noktaları bitirdin.!
Haklıydın kendince sebeplerden duvar ördüğünde tenine..
Ben uzaktan uzağa yasakta olsa seni düşlediğim her geceye binlerce lanet yağdırmak istedikçe,
Dahamı çok seviyorumne...?
Gözümün senden başkasını görmemesi körlükse..Evet körüm ben..
Görmediğin tek bensem..Evet körsün sen...!
Benim çocukça hayallerime yenik düşüyorsun.Kana buluyorsun dünyamı
Her gün biraz daha uzağıma düşünce sen.
Bitiriyorum yavaş yavaş hayalimi.
Yetmiyor..!Avuntu yok..Ümit yok..
Olabildiğince umutsuzluk var..
Çokça yetinecek kadar..
Ölmeyi dahi isteyecek kadar.
Seni unutmayı beceremedim hiç güzüm...
Acı noktam oldu hep,sevinç virgülüm...
Görmüyorsun..Sana ağlıyorum her satırda..
Gözyaşı biriktirdim yastıklarda..
Görmeni dilediğim aşkıma akıttığım onca gözyaşı,
Sevmiyorum bu yalanı..!
Ağlamıyorum..Gözüme aşk Kaçtı..!
Bak halime..Ne gördüğünü söyle.
Çokmu bitmiş eksik yanlarım?Çokmu eskimişim bende..?
Zamana direnip en doğruyu söyleme..!
Bırakta buda beyaz yalan olsun hikayede..
Başımın üstünde taşıdığım kocaman bir düşünce,
Yada hesaba katılmamış ağırlık bedende..
Çok değilsin,çok gelen sen değilsin ömrüme..
Kalp bu ya hevesli korkmadan sevmeye...
Yüreğime batdı sevdan..Çok içime...
ALINTI...