[HandaN]

1955-60 lı yıllarda İstanbul’un yegane stadı İnönü’de bütün takım taraftarları maçları aynı tribünde bir arada izlerdi. Kapalı tribünün deniz tarafı Galatasaray’ın, orta kısmı Fenerbahçe’nin, gazhane tarafı ise Beşiktaş’ın taraftarlarına aitti. Kötü tezahürat yoktu, kavga çıkmazdı her taraftar kendi takımı lehine tezahürat yapardı. Kulüplerden kimse ücretsiz bilet almazdı ve kulüp ekonomileri de kötü değildi. Seyirciler futbolu bir eğlence olarak kabul ederlerdi, tekniğine, taktiğine kulüplerin yönetim biçimlerine pek takılmazlardı. Hele hele ekonomileri hiç alakadar etmezdi taraftarları. Maçtan sonra tek eğlenceleri yendikleri rakibin renklerini sardıkları tabutla İstiklal Caddesi’nde gezmeleri idi. Dış dünyayla pek alakaları yoktu. Televizyon Avrupa’dan naklen yayınlara başladığında artık maçlar sadece stada gelenlere değil ekran başındaki milyonlarca kitleye hitap etmeye başladı. Bu maçları izleyen seyirciler yavaş yavaş uzmanlaştılar. Türkiye’de oynana futbolu beğenmemeye başladılar. İşte o senelerde kısıtlıda olsa Avrupa’dan transferler başladı ve ok yaydan çıktı. Geçmiş yıllarda pek borcu olmayan kulüpler ödenen yüksek bedellerde ekonomik sıkıntıya düşmeye başladılar. 1984 yılında Beşiktaş’ı devralan Sn. Süleyman Seba’nın 16 senelik başkanlığı döneminde her şeyi ince eleyip, sık dokuduğundan başarılı yönettiği kulübünü borçsuz denecek bir şekilde Sn. Serdar Bilgili yönetimine devretti. Ama Ümraniye Tesisleri’nin arazisini, Fulya arazisini, İnönü stadını, Çilekli Tesisleri’ni ve Akatlar Kompleksi’ni kazandırarak ayrıldı. Gayrimenkul zenginiyiz diye beyanatlar veren yönetimlerin Sn. Seba’dan sonda ne kazandırdıkları bilançoda belli. Sn. Serdar Bilgili yönetimi borçsuz devraldığı kulübü kendi hesaplarına göre 16 milyon dolara 3 sene sonra Sn. Yıldırım Demirören’e terk etti. Kendisine tribünlerden edilen küfürden dolayı. Başarıları kulüpler elde ettikleri gelirleri maçlarını oynadıkları statlara yatırarak bu alanları çağdaş eğlence merkezleri haline getirip dünya markası olmuşlardır. Stadı yıkıp yeniden yapma kararını almasına rağmen bir senede dış sahalarda oynama fobisinden kurtulamayan Beşiktaş Yönetim Kurulu ileriye dönük neleri kaybettiklerini iyi hesap etmeleri lazım.