[ilkeres26]

Bir gün, bardaktan boşarcasına yağmur yağarken, hoca da evinin penceresinden oturarak sakağı seyrediyormuş. Bir ara dostlarından birini, cübbesinin eteklerini beline dolayarak koşa koşa evine giderken görmüş ve pencereyi açarak seslenmiş:

-aşk olsun dostum, çok ayıp!senin gibi aklı başında, olgun bir adam, hiç allah2ın rahmetinden kaçar mı?

İçinden hoca’ya hak veren adamcağız, bu sefer ağır ağır yürümeye başlamış; fakat tepeden tırnağa ıslanmış olarak evine varınca, hoca’nın oyununa uğradığını anlamış.
Aradan epey zaman geçince yağmurlu bir günde koşar adım evine giden, hoca’yı gören adam, kendisiyle alay eden hoca’dan intikam almak istemiş ve ona seslenmiş:

-hocam, hocam, Allah’ın rahmetinden niçin kaçıyorsun, ayıp değil mi sana?
Hoca, hiç istifini bozmadan koşmaya devam ederek şu cevabı vermiş:
-hay anlayışsız adam. Ben rahmetten kaçmıyorum; tam tersine yere düşen rahmetleri çiğnememek için koşuyorum!