İlk Aşk ! Senin mutluluğun,senin o gülümsetmen... Çıkar mı akıldan... Gülümsemeyi ,birlikte gülümsemeyi özlemek... Aynı yere bakmayı,aynı şeyleri düşünmeyi... Ahh be ilk aşkın dayanılmaz acısı... O acının içindeki dayanılmaz özlem... Ve karanlık. O kadar şey taşırsın ki içinde Çöküyorsun da kapatıyorsun ya dünyayı kapkara... Dahası;beraberinde yaşanmışlıkları da getirerek Daha dayanılmaz yapıyorsun ya zaten geçmeyen zamanı... Yaşanmışlıklara... Gönül gönüle verdiğine... Söz verdiğine... Hayatını adadığına... İlk'ine özlem... Senin yüzündendir ay Aşk !
Bu da benden olsun... 5 Dk da yorum yapim derken ilginçtir bu şiir gibi bişicik çıktı 
__________________
Gönlümle baş başa düşündüm demin;
Artık bir sihirsiz nefes gibisin.
Şimdi tâ içinde bomboş kalbimin
Akisleri sönen bir ses gibisin.
Mâziye karışıp sevda yeminim,
Bir anda unuttum seni, eminim .
Kalbimde kalbine yok bile kinim .
Bence artık sen de herkes gibisin.
Eylül 2008
|