[tyler durden]

ben dün gece portakallı tarantula yedim
o kıllı ince zarif ve ayda yürür gibi adım atan
ayaklarını çıtırdata çıtırdata lokma yaptım
dudaklarımın arasında...
çok lezizdi ve sevgi dolu
Kokusu vanilyamsı ve bir portakal gibiydi adeta...
dilimden sızan zehirini yutmaktan çekinmedim
öyle ya! portakalın bir asidi varsa dilimin ucunda
olanla birleşince tam da panzehir oluyordu...
bir gece öncesinde klorlanmış havuzun
ışıklı dibine dalarken ağzımın içine
giren ve beni rahatsız eden o klor
bir gün sonrasında işe yaramıştı işte...
"duvarın dibine işeyen sen misin?"
dediğimde nereden bilebilirdim ki o
amonyak gibi kokunun bu tarantulaya ait olmadığını
ama ait olanın cümledeki şehveti içerdiğini...
kendi kışkırttı,
suçum yok