[tyler durden]

hiçlik kadar kimseyim...
kimine çok...
kimine az...
kimine anlam
kimine kayıt dışı...
içlek
dışlak
çatışması...

şimdi ayakkabı numarası kadar anlamlı kılınan bir varlıklandırılmış tanımım olacak...

hepsinden espri çıkar
ya da kan...
mutlu bir gün benim için...
saygısı baş ağrısı hükümlü günüme...
ya da hiçlik...
düz mantık...
susarım...
çekerim...
bilirim...
şımarmasına izin veririm...
izin verdiğimi bilirim...
ama...
bilinmesini sevmediğini de
ayrıca bilirim...
öylece sessizliğine bugün
baş ağrımı bedellendirip uykusuzca
tanımsızca satırlara enerjimi veririm...
sadece ona bu gününün anlamlı olmasını dilerim...